Πεπ Γκουαρντιόλα και Τίτο Βιλανόβα: Η συνειδητοποίηση, η επιτυχία και η ουσία

Η Μπάρσα του Πεπ, είναι η καλύτερη ομάδα της ιστορίας όχι για τ’ αποτελέσματα και τους τίτλους, αλλά για την μετάδοση των αξιών και των μηνυμάτων που καθρεφτίζονταν στον μπλαουγκράνα πάγκο κάθε μέρα. Πριν από περίπου δύο μήνες διάβασα κάτι δηλώσεις του Χουάν Αντόνιο Πίτζι, που έλεγε ότι η νοοτροπία και η φιλοσοφία του Πεπ και του Μουρίνιο είναι ίδιες. Αναφερόταν στο ζήτημα της νίκης και δυστυχώς έκανε λάθος, γεγονός σπάνιο για κάποιον που μεγάλωσε με καθολική και δογματική μεν παιδεία αλλά σαφώς ανώτερη και πληρέστερη από πολλά άλλα παιδιά της Σάντα Φε της εποχής του. Ο Πίτζι λοιπόν αγνοεί ότι το να νικάς είναι μια συνέπεια. Στα ΜΜΕ μπορούμε να βρούμε τον πραγματικό σκοπό που όχι μόνο χωρίζει αβυσσαλέα αυτούς τους δύο, αλλά τους διαμορφώνει και σε δύο εντελώς διαφορετικές και αντικρουόμενες περιπτώσεις: το ήθος και την απουσία των όποιων αξιών.

Η Μπάρσα του Πεπ  ήταν, και χρησιμοποιούμε παρελθόν γιατί δεν υφίσταται πια, αυτό που ξεχώριζε χάρη στην υψηλή αισθητική και ομορφιά του παιχνιδιού της και την σχέση που υπάρχει –ευτυχώς αυτό υφίσταται ακόμα- μεταξύ των μελών της. Με τον Τίτο, γίνεται μια νέα αρχή. Έχει μείνει στην Ιστορία η σκανδαλώδης υπεροχή έναντι της Ρεάλ Μαδρίτης και τώρα, μολονότι οι παίκτες είναι ίδιοι και ο σύλλογος διατυμπανίζει ότι η φιλοσοφία θα παραμείνει ίδια, αυτό μένει να το δούμε. Ο πυρήνας της ιδέας θα μείνει ίδιος, επειδή απλά τις αμφιβολίες τις γεννάει η ήττα και η αποτυχία. Μέχρι τώρα αυτό δεν έχει συμβεί. Με τον Τίτο, τα πράγματα μπορεί ν’ αλλάξουν γιατί πλέον στ’ αποδυτήρια για παράδειγμα δεν θα είναι ο έμπιστος των παικτών, αυτός στον οποίον έτρεχαν για το παραμικρό. Αυτός θα είναι τώρα ο κύριος και κουμανταδόρος.

Θέλω να πω, ότι όλα τριγύρω αλλάζουν αν και μπορεί επιφανειακά να είναι τα ίδια. Οι συγκρίσεις βέβαια ας λείπουν γιατί σε κανέναν δεν κάνουν καλό. Δεν ψάχνουμε κλώνους και σωσίες του Πεπ. Θέλουμε απλά να δούμε τα δεδομένα που έχει στα χέρια του ο Τίτο. Θα χρειαστεί πια να πάρει αποφάσεις που θα είναι και σκληρές και δύσκολες. Θα πρέπει να «θυσιάσει» τις σταθερές αξίες στον βωμό των ακαδημιών. Θα έχει πολλές ευθύνες και πολλές υποχρεώσεις. Κάποιος που λατρεύει την Μπάρσα, το ποδόσφαιρο και την ζωή, δεν αναφέρω το όνομά του γιατί δεν έχω την άδεια να το κάνω, μου έλεγε ότι η νίκη φέρνει και κούραση. Ο Τίτο έχει μπροστά του πολλή δουλειά για να μην γίνει κάτι τέτοιο. Η σκιά του Πεπ είναι άδικο να βαραίνει την δική του παρουσία και θα πρέπει να βάλει ο ίδιος το δικό του σημάδι στην δική του νέα εποχή.

Η ομάδα θα πρέπει να είναι πιο συγχρονισμένη, να ελέγχει καλύτερα το γήπεδο και να κλείνει τους διαδρόμους όταν θα χάνει την μπάλα. Να βγαίνει όταν θα πρέπει και να μην το κάνει όταν δεν  θα είναι φρόνιμο. Από τα άσχημα της περσινής σεζόν, ήταν η αδυναμία στις προσωπικές μονομαχίες, η αδυναμία μπροστά στις μπετόν αρμέ άμυνες. Επίσης η Μπάρσα πρέπει να καλύψει τις αδυναμίες της στο ψηλό παιχνίδι. Της λείπει το ύψος και το χρειάζεται. Όχι για ν’ αλλάξει το στιλ της, αλλά για ν΄ αποκτήσει κι άλλα όπλα στην φαρέτρα της.

Ας δούμε τι μας επιφυλάσσει η χρονιά που έρχεται. Οι Μέσι, Ινιέστα, Σεσκ, Πικέ και Μπουσκέτς, είναι στην καλύτερή τους ηλικία. Στην νέα Μπάρσα είναι αδιαμφισβήτητα αυτοί που έχουν τον πρώτο ρόλο και λόγο. Τα παιδιά αυτά έχουν έναν μοναδικό τρόπο να βλέπουν το ποδόσφαιρο. Εκεί βρίσκεται ίσως αυτό που κάνει την Μπάρσα να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Αυτό που για τα παιδιά αυτά και για τον Τίτο, είναι δεδομένο και φυσικό την στιγμή που για άλλους είναι αδιάβατη ανηφόρα: το να είσαι παράδειγμα χωρίς μελανά σημεία, το να μπορείς να βγαίνεις στον κόσμο και στην κοινωνία χωρίς να έχεις απολύτως τίποτα να κρύψεις. 

Πηγή:todobarcelona.net