Το χθεσινό παιχνίδι δεν το είδα ολόκληρο. Γιά την ακρίβεια πρόλαβα να δω μόνο το δεύτερο ημίχρονο. Εκεί όπου κάποια στιγμή βγήκε και ο Πίντο και είδαμε μόνο ... άγνωστα πρόσωπα στο χορτάρι. Αγνωστα γιά τον πολύ κόσμο βέβαια. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Τους περισσότερους μικρούς που είδαμε χθες να παίζουν ίσως να μην τους δούμε καθόλου σε επίσημους αγώνες της πρώτης ομάδας. Ωστόσο υπήρχαν πράγματα που έβλεπες να κάνουν και σου άρεσαν. Κάποια τα είπε και ο Τίτο στη συνέντευξη τύπου. Κάποια άλλα τα επισήμαναν δημοσιογράφοι στις αναλύσεις τους. Ανελέητο πρεσάρισμα και διαρκής κίνηση χωρίς τη μπάλα. Παιχνίδι στο μισό του γηπέδου του αντίπαλου. Του αντίπαλου, που πάντως φάνηκε λίγος να αντιμετωπίσει ακόμα και τη Barcelona B. Εγώ αν είχα να προσθέσω κάτι που μου άρεσε, ήταν πως στις λιγοστές επιθέσεις του Αμβούργου, όλοι αμύνονταν. Και η περιοχή μας ήταν πάντα γεμάτη με blaugrana φανέλες, περισσότερες απ τις λευκές. Θα μου πείτε πως αυτό είναι το αυτονόητο. Δεν διαφωνώ. Ομως τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε άδεια την περιοχή μας σε επιθέσεις αντιπάλων. Σαν να μου φάνηκαν διαφορετικές οι αμυντικές τοποθετήσεις χθες. Βέβαια ίσως να οφείλονταν στον αντίπαλο, ίσως να οφείλονταν στους συγκεκριμένους παίκτες που χρησιμοποιήσαμε εμείς. Οπως και να έχει, ήταν μιά εικόνα ευχάριστη. Και εύχομαι να τη δω ξανά και από τους "μεγάλους"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου