Η πορεία των μεγάλων παικτών που γράφουν ιστορία στο ποδόσφαιρο και αφήνουν εποχή, είναι εκτός από αποτέλεσμα του ταλέντου και της δουλειάς τους και προϊόν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και της τύχης. Ο Κάρλες Πουγιόλ είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα συγκυριών που αφήνουν το σημάδι τους στους μεγάλους της ποδοσφαιρικής ελίτ. Έτσι περιγράφεται από τον συγγραφέα του «Μέσα από τις κλειστές πόρτες. Τα 113 χρόνια της Μπαρσελόνα σε 113 ιστορίες», Λουίς Λάινζ. Μία λοιπόν από αυτές τις 113 ιστορίες, διηγείται το πώς ήρθε ο Πουγιόλ στην Μπαρσελόνα και το τι πέρασε για να μπορέσει να κάνει τον σύλλογο να ξεπεράσει τις αμφιβολίες που υπήρχαν για αυτόν.
Ο Ρόναλντ Κούμαν που ήταν τότε μαζί με τον Τζοζέπ Μαρία Γκονζάλβο στην Μπάρσα Β, έγραψε μια αναφορά για λογαριασμό του Λουίς Φαν Χάαλ αναφορικά με τον Πουγιόλ, η οποία ήταν όχι και πολύ κολακευτική για τον Πούγι. Το παράδοξο είναι ότι και ο Γκονζάλβο έγραψε δική του αναφορά για τον τωρινό αρχηγό της Μπαρσελόνα, με λόγια όμως πολύ πιο ευνοϊκά από αυτά του Ολλανδού. Εκτός όμως από αυτό, ο Πουγιόλ έπρεπε να πείσει και τον υπεύθυνο των ακαδημιών, Οριόλ Τορτ: «Ο Τορτ δεν τον πίστευε και δεν τον εκτιμούσε σαν παίκτη. Τόσο μάλιστα, που στα τέλη του Ιουνίου του 1995 όταν ο Πούγι έκανε μια καινούρια δοκιμή, ο Τορτ σηκώθηκε κι έφυγε πριν λήξει το παιχνίδι» γράφει ο Λάινζ στο βιβλίο του.
Ένας που ακόμα δεν ήθελε τον Πούγι στην Μπάρσα, ήταν ο Σέρα Φερέρ που είχε συμβουλέψει τον Φαν Χάαλ να τον παραχωρήσει στην Μάλαγα. Ο Φαν Χάαλ όμως πίστεψε στον Κάρλες και απαίτησε την παραμονή του. Και τελικά η γνώμη και το πείσμα του Ολλανδού επικράτησαν. Ο Φαν Χάαλ χρειαζόταν αντικαταστάτη για τον Μίκαελ Ρέιτσιγκερ και αφού άκουσε τους πιο στενούς του συνεργάτες και την δική του κρίση, αποφάσισε ότι ο Πουγιόλ έπρεπε να μείνει. Και σήμερα, ο αρχηγός είναι ο τρίτος παίκτης με τα περισσότερα παιχνίδια στην ιστορία του συλλόγου.
sport.es
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου