Στην εβδομαδιαία στήλη του στην καταλανική εφημερίδα El Periodico ο Γιόχαν Κρόϊφ ασχολείται και αυτή την εβδομάδα με τη Μπάρσα. Αυτή τη φορά αναφέρεται στο στυλ και τη φιλοσοφία του παιχνιδιού της που κατά τη γνώμη του γράφει εποχή και βάζει τη σφραγίδα της στην παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο μεγάλος Ολλανδός:
"Μπορούμε να πούμε ότι αυτή η Μπάρσα αφήνει εποχή; Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Και αναφερόμαστε στο τώρα, γιατί αν τον Μάϊο κατακτήσει άλλο ένα Champions League θα έχει τελειώσει οριστικά αυτή η συζήτηση. Αλλά και αυτό να μη γίνει, κατά τη γνώμη μου δεν αλλάζει την εντύπωση. Θα είναι ήδη πάρα πολύ αν το κατορθώσει. Και τον τίτλο να μην κατακτήσει, αν μπει ως φιναλίστ στο Γουέμπλεϋ θα έχει αφήσει εποχή. Θα έχει δύο τελικούς, έναν ημιτελικό και μιά κατάκτηση σε τρία χρόνια. Και θα έχει αφήσει εποχή, όχι γιατί καταρρίπτει το ένα ρεκόρ πίσω από τ άλλο, όχι γιά τα πολλά γκολ που πετυχαίνει και τους πολλούς τίτλους που κατακτά, αλλά κυρίως γιά τον τρόπο που τα πετυχαίνει αυτά. Η πραγματική επανάσταση αφορά το ίδιο το παιχνίδι της και το πώς το εφαρμόζουν οι ποδοσφαιριστές της.
Μπορεί όμως μιά ομάδα να αφήσει εποχή χωρίς να έχει κατακτήσει τίτλους; Πιστεύω πως μπορεί. Στο μυαλό μου έρχεται η Εθνική Ολλανδιάς του 1974, μιά ομάδα που δεν κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο αλλά ακόμα τη θυμόμαστε γιά τον τρόπο που αγωνιζόταν. Ο όρος "ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο" προήλθε απ αυτή ακριβώς την ομάδα, από μιά ομάδα που σαν φιλοσοφία της είχε να κρατά πάντα τη μπάλα στην δική της κατοχή και να ελέγχει πλήρως τον ρυθμό. Με ένα κρυφό κυνηγό (ένα ψεύτικο 9άρι όπως χαρακτηριατικά λέει) ή ένα πραγματικό 9άρι, με τον ίδιο να κινείται πότε αριστερά και πότε δεξιά, με την πίεση να είναι ασφυκτική στον αντίπαλο απ την μεγάλη του περιοχή κιόλας!
Παραπάνω από 30 χρόνια μετά, βλέπουμε τη Μπάρσα να εφαρμόζει καλύτερα από ποτέ αυτό το μοντέλο. Με ένα 10άρι που δεν είναι καθαρό 10άρι, που έρχεται από δεξιά γιά να συγκλίνει, με κεντρικούς αμυντικούς που ξέρουν πιό πολύ ποδόσφαιρο απ τον μέσο όρο των μέσων, με δύο μέσους μεγέθους ... extra small που συνεργάζονται με κλειστά μάτια, με 3 επιθετικούς που αλλάζουν συνέχεια θέσεις και αποτελεούν την πρώτη γραμμή άμυνας της ομάδας. Με συγχωρείτε, αλλά αυτή είναι μιά επανάσταση στο ποδόσφαιρο. Και οι επαναστάσεις δεν είναι πολλές ...
Την αρχή έκανε η δική μας Dream Team, η Μίλαν του Σάκι, μετά η Μπάρσα του Ράϊκαρτ, αλλά καμιά ως σήμερα δεν έχει κάνει τόσα πολλά όσα η Μπάρσα του Γκουαρντιόλα. Και επαναλαμβάνω: δεν μιλώ γιά τίτλους, αλλά γιά φιλοσοφία ποδοσφαίρου. Ε λοιπόν, οφείλω να το ομολογήσω. Μοναχά άλλες δύο ομάδες έχουν εφαρμόσει τόσο μεγάλες επαναστάσεις στο ποδόσφαιρο όσο αυτή εδώ η Μπάρσα.
Η μία ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης του Ντι Στέφανο που κατέκτησε τα 5 πρώτα κύπελλα πρωταθλητριών. Η άλλη ήταν ο Αγιαξ των αρχών της δεκαετίας του '70 που πήρε τα τρόπαια το '71, το '72 και το '73. Εκείνος ο Αγιαξ ήταν η ραχοκοκκαλιά της περίφημης Εθνικής Ολλανδίας που ανέφερα, σε αντίθεση με την Μαδρίτη του Ντι Στέφανο του 1957-1961 που δεν συμμετείχε ιδιαίτερα στην επιτυχία της κατάκτησης του ευρωπαϊκού του 1964 απ την Εθνική Ισπανίας.
Και η σημερινή Μπάρσα έχει μεγάλη συμμετοχή στις επιτυχίες των "φούριας ρόχας" αποτελώντας τη ραχοκοκκαλιά της ομάδας που πήρε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου