Για το ματς με την Άρσεναλ έγραψε ο Γιόχαν Κρόιφ στο εβδομαδιαίο άρθρο του στο El Periodico , τονίζοντας πως η ρεβάνς θα κρίνει την πρόκριση ουσιαστικά στις λεπτομέρειες και πως η Μπαρσελόνα έχει ακριβώς ό, τι χρειάζεται για να διορθώσει τα λάθη που έγιναν στο ματς του Λονδίνου: «Στο Λονδίνο κέρδισε αυτός που έκανε τα λιγότερα λάθη. Όλα όμως έχουν την λύση τους. Προς το παρόν πρέπει να επικεντρωθούμε στο πρωτάθλημα και να σκεφτούμε μετά την Άρσεναλ. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι και στα παιχνίδια γίνονται λάθη. Έτσι και στο πρώτο ματς. Για παράδειγμα πολύ δύσκολα θα μπορούσα να θυμηθώ την τελευταία φορά που ο Βαλντές βρέθηκε εκτός θέσης. Και ο Μέσι; Που ήδη έχει 40 γκολ και 20 ασίστ δε μπόρεσε να σκοράρει. Υπό κανονικές συνθήκες τέτοιου τύπου λάθη δεν κοστίζουν, δηλαδή 9 στις 10 φορές. Τη μία φορά όμως, θα την πληρώσεις. Έτσι έγινε και με την Άρσεναλ.
Δείτε ας πούμε το γκολ του Αρσάβιν. Ξέραμε ήδη ότι εκτός από καλή ομάδα, είναι πολύ καλοί στις αντεπιθέσεις κι έχουν ρυθμό. Με μια μακρινή και καλή πάσα μπορούν να σου διασπάσουν την άμυνα. Και πώς μπορείς να το αντιμετωπίσεις αυτό; Με την «παγίδα» του οφ σάιντ. Αυτό που για πολλούς είναι μόνο αμυντικό «όπλο» για μένα λειτουργεί και επιθετικά και αμυντικά. Για να πετύχει όμως, όλη η ομάδα πρέπει να λειτουργήσει σαν ένα. Όλοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί.
Με ένα, δύο το πολύ βήματα, μισό μέτρο μπροστά πρέπει να κάνουν οι αμυντικοί. Πρέπει να είναι συντονισμένοι μεταξύ τους και να παρακολουθούν πού βρίσκεται ο πιο προωθημένος παίκτης του αντιπάλου και ταυτόχρονα να βλέπουν πού βρίσκεται ο παίκτης εκείνος που μπορεί να βγάλει τη μακρινή μπαλιά και να περιμένουν αυτήν την κίνηση. Ένας να μπερδευτεί, την πληρώνουν όλοι. Ακριβώς αυτό έγινε: Ο Σεσκ έβγαλε τη μακρινή πάσα στο Νασρί και ο Γάλλος «έσπασε» την «παγίδα» του οφ σάιντ.
Όταν δύο δυνατές ομάδες έρχονται αντιμέτωπες κι έχουν παρόμοιο στυλ, οι διαφορές είναι μικρές. Για τον θεατή, αυτό είναι χάρμα οφθαλμών. Για τους προπονητές είναι μια «μάχη» που εξελίσσεται πολλές φορές απρόβλεπτα και που τα δεδομένα ανατρέπονται συνεχώς. Η Μπαρσελόνα παίζει με τρία χαφ, το ένα αμυντικό (Μπουσκέτς) και τους Τσάβι και Ινιέστα. Οι τρεις αυτοί, προσπαθούν να κάνουν παιχνίδι στοχεύοντας τον Μέσι. Έτσι και η Άρσεναλ παίζει με τρία χαφ αλλά εδώ τα δύο είναι αμυντικά (Σονγκ και Γουίλσερ) και ο Σεσκ έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Στην αμυντική τους λειτουργία αυξάνουν την αποτελεσματικότητά τους παίζοντας με έναν μόνο επιθετικό (Φαν Πέρσι), τρία χαφ (Νάσρι, Γουόλκοτ και Σεσκ) και δύο πίσω (Σονγκ και Γουίλσερ).
Η Μπάρσα θα μπορούσε να έχει καθαρίσει το παιχνίδι από το πρώτο ημίχρονο αλλά δεν το έκανα. Και στο δεύτερο, ο Βενγκέρ έκανε μια έξυπνη κίνηση. Βγάζει τον άτχενο Σονγκ και βάζει τον Αρσάβιν ψάχνοντας το γκολ.
Για όλα όμως υπάρχει χρόνος. Μέχρι τον επαναληπτικό μεσολαβούν τρεις βδομάδες και τέσσερα ματς πρωταθλήματος. Αν η Άρσεναλ παίξει και πάλι έτσι, δεν θ’ ανησυχώ για την ετοιμότητα ή όχι του Πουγιόλ. Πρέπει να συγκεντρωθούμε στις υποχρεώσεις που έχουμε στο πρωτάθλημα. Για 10 μήνες την σεζόν παίζουν 38 ματς πρωταθλήματος, συν 13 ματς Τσάμπιονς Λιγκ, συν 9 ματς Κυπέλλου. Σύνολο 60 ματς αν προσθέσουμε και δύο τελικούς. Και ακόμα κι αν δεν κερδηθούν όλοι οι τίτλοι, οι πραγματικές συνέπειες είναι ελάχιστες, αν αναλογιστούμε τα χρόνια που πέρασε ο σύλλογος πριν από αυτούς.
Δείτε ας πούμε το γκολ του Αρσάβιν. Ξέραμε ήδη ότι εκτός από καλή ομάδα, είναι πολύ καλοί στις αντεπιθέσεις κι έχουν ρυθμό. Με μια μακρινή και καλή πάσα μπορούν να σου διασπάσουν την άμυνα. Και πώς μπορείς να το αντιμετωπίσεις αυτό; Με την «παγίδα» του οφ σάιντ. Αυτό που για πολλούς είναι μόνο αμυντικό «όπλο» για μένα λειτουργεί και επιθετικά και αμυντικά. Για να πετύχει όμως, όλη η ομάδα πρέπει να λειτουργήσει σαν ένα. Όλοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί.
Με ένα, δύο το πολύ βήματα, μισό μέτρο μπροστά πρέπει να κάνουν οι αμυντικοί. Πρέπει να είναι συντονισμένοι μεταξύ τους και να παρακολουθούν πού βρίσκεται ο πιο προωθημένος παίκτης του αντιπάλου και ταυτόχρονα να βλέπουν πού βρίσκεται ο παίκτης εκείνος που μπορεί να βγάλει τη μακρινή μπαλιά και να περιμένουν αυτήν την κίνηση. Ένας να μπερδευτεί, την πληρώνουν όλοι. Ακριβώς αυτό έγινε: Ο Σεσκ έβγαλε τη μακρινή πάσα στο Νασρί και ο Γάλλος «έσπασε» την «παγίδα» του οφ σάιντ.
Όταν δύο δυνατές ομάδες έρχονται αντιμέτωπες κι έχουν παρόμοιο στυλ, οι διαφορές είναι μικρές. Για τον θεατή, αυτό είναι χάρμα οφθαλμών. Για τους προπονητές είναι μια «μάχη» που εξελίσσεται πολλές φορές απρόβλεπτα και που τα δεδομένα ανατρέπονται συνεχώς. Η Μπαρσελόνα παίζει με τρία χαφ, το ένα αμυντικό (Μπουσκέτς) και τους Τσάβι και Ινιέστα. Οι τρεις αυτοί, προσπαθούν να κάνουν παιχνίδι στοχεύοντας τον Μέσι. Έτσι και η Άρσεναλ παίζει με τρία χαφ αλλά εδώ τα δύο είναι αμυντικά (Σονγκ και Γουίλσερ) και ο Σεσκ έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Στην αμυντική τους λειτουργία αυξάνουν την αποτελεσματικότητά τους παίζοντας με έναν μόνο επιθετικό (Φαν Πέρσι), τρία χαφ (Νάσρι, Γουόλκοτ και Σεσκ) και δύο πίσω (Σονγκ και Γουίλσερ).
Η Μπάρσα θα μπορούσε να έχει καθαρίσει το παιχνίδι από το πρώτο ημίχρονο αλλά δεν το έκανα. Και στο δεύτερο, ο Βενγκέρ έκανε μια έξυπνη κίνηση. Βγάζει τον άτχενο Σονγκ και βάζει τον Αρσάβιν ψάχνοντας το γκολ.
Για όλα όμως υπάρχει χρόνος. Μέχρι τον επαναληπτικό μεσολαβούν τρεις βδομάδες και τέσσερα ματς πρωταθλήματος. Αν η Άρσεναλ παίξει και πάλι έτσι, δεν θ’ ανησυχώ για την ετοιμότητα ή όχι του Πουγιόλ. Πρέπει να συγκεντρωθούμε στις υποχρεώσεις που έχουμε στο πρωτάθλημα. Για 10 μήνες την σεζόν παίζουν 38 ματς πρωταθλήματος, συν 13 ματς Τσάμπιονς Λιγκ, συν 9 ματς Κυπέλλου. Σύνολο 60 ματς αν προσθέσουμε και δύο τελικούς. Και ακόμα κι αν δεν κερδηθούν όλοι οι τίτλοι, οι πραγματικές συνέπειες είναι ελάχιστες, αν αναλογιστούμε τα χρόνια που πέρασε ο σύλλογος πριν από αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου