Δυο κλάσικο

Τα τελευταία χρόνια απογοητευμένος,οργισμένος,αηδιασμένος απ'την τριτοκοσμική κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο,παίρνω το αεροπλάνο και ταξιδεύω στη Βαρκελώνη να δω πρώτ'απ'όλα και ευχαριστηθώ μπάλα,να βιώσω εκφάνσεις πολιτισμού,παρακολουθώντας την αγαπημένη μου Μπάρσα.

Θυμάμαι την πρώτη φορά το 2οο6 σ'ένα αγώνα με τη Χετάφε τρεις κυριούλες που είχαν πάει στο γήπεδο με το φαγητό τους να απολαμβάνουν την απογευματινή βόλτα τους στην εξέρδα,φωνάζοντας,πανηγυρίζοντας.Θυμάμαι επίσης ότι σ'εκείνο το παιχνίδι ο διαιτητής δικαίως είχε αποβάλει τον τότε σταρ της ομάδας Ρόνι και δεν είχε ακουστει τίποτα,ούτε έπεσε ούτε ένα,όχι αντικείμενο,χαρτάκι.

Αλλά όπως είναι γνωστό τα παιχνίδια που, αν θέλεις σ'αυτή τη ζωή να πεις ότι έχει παρευρεθεί σε παγκόσμια σημαντικούς αγώνες,αυτά είναι τα κλάσικο.Στο κλάσικο του Δεκέμβρη του 2007 η ομάδα ήταν στη μεταβατική της περίοδο,βοούσε το πράγμα για αλλαγές και το αποτέλεσμα ήταν η ήττα για τη Μπάρσα με το γκολ του Μπατίστα.Θυμάμαι καθόμουν αρκετά κοντά στους οπαδούς της Ρεάλ,οι οποίοι ήταν κάπου στην εξέδρα ψηλά χωρίς καμία προστασία,φώναζαν για την ομάδα τους,καμιά φορά έβριζαν όπως κι εμείς,αλλά λες και ήταν αόρατοι για μας,όπως κι εμείς γι'αυτούς!!Αλλά το σοκ ήρθε στο τέλος.Ανάμεσα στους Καταλανούς που έβγαιναν κατά χιλιάδες απογοητευμένοι απ'το γήπεδο βρέθηκε ένας οπαδός της Ρεάλ,που πανηγύριζε φωνάζοντας σ'ένα φίλο του που είχε απομακρυνθεί από κοντά του.Καμία αντίδραση,όλοι έβλεπαν την έξοδο και προχωρούσαν σαν κουφοί!!Φαντάζεστε την τύχη του συγκεκριμένου οπαδού,αν έκανε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα...

Το δεύτερο κλάσικο που παρακολούθησα ήταν μια χρονιά αργότερα.Η ομάδα ξεκινούσε τη μεγαλειώδη πορεία της καταφέρνοντας απίστευτα πράγματα.Το πρωί σ'ένα καφέ γύρω απ'το Καμπ Νόου ένα ζευγάρι απολαμβάνει πρωινό.Εκείνος με κασκόλ Μπάρσα,εκείνη με Ρεάλ.Χαμόγελα,τσάντες απο την μπουτίκ,κλεφτά φιλιά.Το βράδυ στον αγώνα η ομάδα πετάει,ο Κασίγιας κάνει καθυστέρηση απ'το πρώτο λεπτό,κλωτσιές στο Μέσσι,αλλά το γκολ δεν έρχεται...Προς το τελευταίο τέταρτο του αγώνα η Μπάρσα κερδίζει πέναλτυ,αναλαμβάνει ο Ετό,απόκρουση.Και τότε από ένα ολόκληρο Καμπ Νόου καμιά γκρίνια,κανένας χλευασμός παρά μια φωνή:Μπάρσα Μπάρσα.Ο δε φίλος μου Νίκος Καραμάνος που καθόταν σε άλλη θέση μου έλεγε αργότερα ότι τότε ένας Καταλανός γύρισε και του είπε ότι θα βάλουμε δύο γκολ!!!Κάτι που έγινε όπως ξέρετε.Δείγμα όχι μόνο πολιτισμού αλλά και βαθιάς γνώσης της ομάδας.

Η συγκυρία,η χρονική στιγμή,η μέρα που γράφτηκε αυτό το άρθρο και να θέλω να σας πείσω ότι είναι συμπτωματική,δεν είναι με κανένα τρόπο.....