Ένα άρθρο του Xavi Moya!
Στην οικογένεια μου μου έδειξαν ότι το να πετάς μία πέτρα και να κρύβεσαι είναι δειλία. Από αυτά που διαβάζω, υπάρχει μια προσωπικότητα που κάθε φορά που μιλάει, αποδυκνείει την λίγη γενναιότητα του την ώρα που αναφέρεται σε: έναν επιθετικό που δεν σκοράρει, έναν σύλλογο που τον ευνοούν οι διαιτητές, έναν παίκτη που δεν τον κλωτσάνε... χωρίς να λέει ονόματα. Η θρασυδειλία σε μέγιστο βαθμό! Τι κρίμα να πρέπει να διαβάζεις αυτές τις λέξεις! Κι επειδή εγώ δεν θέλω να με λεν δειλό, λέω πως αυτή η προσωπικότητα είναι ο Μουρίνιο!
Μετάφραση: Γράμμα από Βαρκελώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου