Αυτή την εβδομάδα ο Γιόχαν Κρόϊφ ασχολείται με την ισοπαλία της Μπάρσα με τη Σπόρτινγκ και με τον επικείμενο αγώνα με την Αρσεναλ στο Emirates. Το πλήρες άρθρο του στην El periodico μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
Τα βασικά σημεία του άρθρου μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω
Η Μπάρσα δεν έπαιξε στο Μολινόν με την τελειότητα που μας έχει συνηθίσει. Παρ όλ αυτά κατάφερε να πάρει έναν καλό βαθμό. Το μόνο που δεν μπορούμε να προσάψουμε στους παίκτες, είναι η έλλειψη διάθεσης. Η ισοπαλία αυτή σήμαινε δύο πράγματα: το προφανές ήταν ο ένας βαθμός. Το άλλο, αυτό που δεν μπορεί να μετρηθεί με αντικειμενικούς δείκτες, είναι η ποιότητα του παιχνιδιού της ομάδας. Κι αυτό γιατί η διαφορά ενός καλού αγώνα της Μπάρσα από έναν τέλειο, δεν αφορά την κατοχή της μπάλας αλλά τον ρυθμό και την ταχύτητα με την οποία γίνονται οι πάσες. Αν ο ρυθμός είναι αργός, τότε περισσότεροι αμυντικοί μπορούν να συγκεντρωθούν γύρω απ αυτόν που έχει τη μπάλα, όπως επίσης μπορούν να κλειστούν και να περιμένουν πίσω από τη μπάλα. Κι εκεί ακριβώς ήταν το πρόβλημα.
Ας πάμε τώρα σε ένα ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο. Στα δυόμιση χρόνια που ο Γκουαρντιόλα είναι στον πάγκο της ομάδας, τα αποτελέσματα που φέρνει η Μπάρσα αμέσως μετά από υποχρεώσεις με τις εθνικές ομάδες είναι τα εξής: σε 13 αγώνες, έχει 5 νίκες, 7 ισοπαλίες και μία ήττα. Πού να οφείλεται αυτό; Το πιθανότερο είναι πως οι παίκτες βγαίνουν από μιά συνηθισμένη αλλά απαραίτητη ρουτίνα προπονήσεων και αυτό κοστίζει στην ομάδα. Είναι εύκολο πάντως αυτό σαν δικαιολογία. Το θέμα είναι πως στο Χιχόν η Μπάρσα δεν έπαιξε καλά και αυτό είχε σχέση με τον ρυθμό όπως είπαμε παραπάνω. Υπήρχε κάτι καλό να κρατήσουμε απ αυτό το παιχνίδι; Ασφαλώς το γεγονός ότι η ομάδα πάλεψε γιά να μη χάσει και τελικά τα κατάφερε.
Ας περάσουμε τώρα στην Αρσεναλ. Πριν την αναμέτρηση της Μπάρσα με τη Χιχόν και ασφαλώς πριν την αναμέτρηση της Τετάρτης, η Αρσεναλ αντιμετώπισε τη Γουλβς και νίκησε χάρη σε δύο τέρματα του Ρόμπιν φαν Πέρσι. Η ομάδα επιβεβαίωσε ότι μπορεί να τρέξει μπροστά σαν δαιμονισμένη, ειδικά με τον Γουόλκοτ. Γιατί το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι τόσο ελκυστικό; Γιατί έχει πολλά σουτ, γιατί η κατοχή της μπάλας εναλλάσεται συνεχώς, γιατί όλοι οι παίκτες τρέχουν, γιατί τα μαρκαρίσματα είναι δυνατά. εχει όμως και πολλά λάθη. Πολλές χαμένες μπάλες, καθώς και μιά αδυναμία να αλλαχθούν πάνω από 3 σωστές πάσες. Είναι γρήρορο και συναρπαστικό αλλά όχι μειδιαίτερα υψηλή τεχνική. Ομως η Μπάρσα δεν είναι αγγλική ομάδα γιά να υποπίπτει σ αυτά τα ... αμαρτήματα. Αυτή είναι και η διαφορά της από την Αρσεναλ. Η Μπάρσα μπορεί να αλλάζει πολλές σωστές γρήγορες πάσες και μάλιστα κοντά στην περιοχή της αντίπαλης ομάδας με τη συμμετοχή πολλών παικτών της, "μικραίνοντας" έτσι το γήπεδο. Μοιραία κπάποιες μπάλες θα χαθούν, αλλά εκεί μπορεί να χρησιμοποιηθεί η "παγίδα" του τεχνητού οφ-σάϊντ,αφού Γουόλκοτ, Φαν Πέρσι και Αρσάβιν χαρακτηρίζονται απ την εμμονή τους να τρέχουν πιό γρήγορα απ τη μπάλα. Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποιον παίκτη απ την Αρσεναλ, αυτός είναι σίγουρα ο Φαν Πέρσι. Είναι πιό φρέσκος απ όλους και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ο τραυματισμός του στον αστράγαλο του "επέτεψε" να γλυτώσει απ τα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου μέχρι τον Δεκέμβριο. Εχει σημασία να προσεχθεί ιδιαίτερα την Τετάρτη και ελπίζω κανείς να μην σκέφτεται υποτιμητικά γιά τον αντίπαλο. Αυτός είναι ένας αγώνας Champions League και μάλιστα μιά σειρά νοκ-άουτ αγώνων. Δεν επιτρέπεται καμιά χαλάρωση. Την Αρσεναλ στην Αγγλία την κάνει διαφορετική το γεγονός πως μπορεί να αλλάζει σωστά πάνω από 3 πάσες και πως έχει την ικανότητα να χτυπά με κάθετες στην πλάτη των αμυντικών. Η Μπάρσα πάλι, είναι σε θέση να παίξει στο δικό τους μισό γήπεδο φέρνοντας κοντά τις τρεις γραμμές της και "μικραίνοντας" το, όπως είπαμε.
Σχετικά με την φιλολογία που έχει αναπτυχθεί γύρω απ το μέλλον του Σεσκ Φάμπρεγκας, ο Κρόϊφ επισημαίνει:
Ας απολαύσουμε την κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων και ας αφήσουμε τον Σεσκ ήσυχο. Είναι βέβαιο πως αυτή τη στιγμή μόνο η Αρσεναλ υπάρχει στο μυαλό του και η προσπάθεια να πάει μαζί της στον τελικό του Champions League. Το τί θα αποφασίσει το καλοκαίρι, μόνο ο Θεός το ξέρει. Γιά την ακρίβεια, ο θεός και ο ίδιος. Μπορεί να ανανεώσει και να μείνει στην ομάδα, μπορεί να θελήσει να φύγει, μπορεί η Αρσεναλ να θελήσει να τον πουλήσει γιά να εισπράξει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα μετρήσει περισσότερο, θα είναι η επιθυμία του ίδιου του παίκτη.
Η Μπάρσα δεν έπαιξε στο Μολινόν με την τελειότητα που μας έχει συνηθίσει. Παρ όλ αυτά κατάφερε να πάρει έναν καλό βαθμό. Το μόνο που δεν μπορούμε να προσάψουμε στους παίκτες, είναι η έλλειψη διάθεσης. Η ισοπαλία αυτή σήμαινε δύο πράγματα: το προφανές ήταν ο ένας βαθμός. Το άλλο, αυτό που δεν μπορεί να μετρηθεί με αντικειμενικούς δείκτες, είναι η ποιότητα του παιχνιδιού της ομάδας. Κι αυτό γιατί η διαφορά ενός καλού αγώνα της Μπάρσα από έναν τέλειο, δεν αφορά την κατοχή της μπάλας αλλά τον ρυθμό και την ταχύτητα με την οποία γίνονται οι πάσες. Αν ο ρυθμός είναι αργός, τότε περισσότεροι αμυντικοί μπορούν να συγκεντρωθούν γύρω απ αυτόν που έχει τη μπάλα, όπως επίσης μπορούν να κλειστούν και να περιμένουν πίσω από τη μπάλα. Κι εκεί ακριβώς ήταν το πρόβλημα.
Ας πάμε τώρα σε ένα ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο. Στα δυόμιση χρόνια που ο Γκουαρντιόλα είναι στον πάγκο της ομάδας, τα αποτελέσματα που φέρνει η Μπάρσα αμέσως μετά από υποχρεώσεις με τις εθνικές ομάδες είναι τα εξής: σε 13 αγώνες, έχει 5 νίκες, 7 ισοπαλίες και μία ήττα. Πού να οφείλεται αυτό; Το πιθανότερο είναι πως οι παίκτες βγαίνουν από μιά συνηθισμένη αλλά απαραίτητη ρουτίνα προπονήσεων και αυτό κοστίζει στην ομάδα. Είναι εύκολο πάντως αυτό σαν δικαιολογία. Το θέμα είναι πως στο Χιχόν η Μπάρσα δεν έπαιξε καλά και αυτό είχε σχέση με τον ρυθμό όπως είπαμε παραπάνω. Υπήρχε κάτι καλό να κρατήσουμε απ αυτό το παιχνίδι; Ασφαλώς το γεγονός ότι η ομάδα πάλεψε γιά να μη χάσει και τελικά τα κατάφερε.
Ας περάσουμε τώρα στην Αρσεναλ. Πριν την αναμέτρηση της Μπάρσα με τη Χιχόν και ασφαλώς πριν την αναμέτρηση της Τετάρτης, η Αρσεναλ αντιμετώπισε τη Γουλβς και νίκησε χάρη σε δύο τέρματα του Ρόμπιν φαν Πέρσι. Η ομάδα επιβεβαίωσε ότι μπορεί να τρέξει μπροστά σαν δαιμονισμένη, ειδικά με τον Γουόλκοτ. Γιατί το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι τόσο ελκυστικό; Γιατί έχει πολλά σουτ, γιατί η κατοχή της μπάλας εναλλάσεται συνεχώς, γιατί όλοι οι παίκτες τρέχουν, γιατί τα μαρκαρίσματα είναι δυνατά. εχει όμως και πολλά λάθη. Πολλές χαμένες μπάλες, καθώς και μιά αδυναμία να αλλαχθούν πάνω από 3 σωστές πάσες. Είναι γρήρορο και συναρπαστικό αλλά όχι μειδιαίτερα υψηλή τεχνική. Ομως η Μπάρσα δεν είναι αγγλική ομάδα γιά να υποπίπτει σ αυτά τα ... αμαρτήματα. Αυτή είναι και η διαφορά της από την Αρσεναλ. Η Μπάρσα μπορεί να αλλάζει πολλές σωστές γρήγορες πάσες και μάλιστα κοντά στην περιοχή της αντίπαλης ομάδας με τη συμμετοχή πολλών παικτών της, "μικραίνοντας" έτσι το γήπεδο. Μοιραία κπάποιες μπάλες θα χαθούν, αλλά εκεί μπορεί να χρησιμοποιηθεί η "παγίδα" του τεχνητού οφ-σάϊντ,αφού Γουόλκοτ, Φαν Πέρσι και Αρσάβιν χαρακτηρίζονται απ την εμμονή τους να τρέχουν πιό γρήγορα απ τη μπάλα. Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποιον παίκτη απ την Αρσεναλ, αυτός είναι σίγουρα ο Φαν Πέρσι. Είναι πιό φρέσκος απ όλους και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ο τραυματισμός του στον αστράγαλο του "επέτεψε" να γλυτώσει απ τα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου μέχρι τον Δεκέμβριο. Εχει σημασία να προσεχθεί ιδιαίτερα την Τετάρτη και ελπίζω κανείς να μην σκέφτεται υποτιμητικά γιά τον αντίπαλο. Αυτός είναι ένας αγώνας Champions League και μάλιστα μιά σειρά νοκ-άουτ αγώνων. Δεν επιτρέπεται καμιά χαλάρωση. Την Αρσεναλ στην Αγγλία την κάνει διαφορετική το γεγονός πως μπορεί να αλλάζει σωστά πάνω από 3 πάσες και πως έχει την ικανότητα να χτυπά με κάθετες στην πλάτη των αμυντικών. Η Μπάρσα πάλι, είναι σε θέση να παίξει στο δικό τους μισό γήπεδο φέρνοντας κοντά τις τρεις γραμμές της και "μικραίνοντας" το, όπως είπαμε.
Σχετικά με την φιλολογία που έχει αναπτυχθεί γύρω απ το μέλλον του Σεσκ Φάμπρεγκας, ο Κρόϊφ επισημαίνει:
Ας απολαύσουμε την κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων και ας αφήσουμε τον Σεσκ ήσυχο. Είναι βέβαιο πως αυτή τη στιγμή μόνο η Αρσεναλ υπάρχει στο μυαλό του και η προσπάθεια να πάει μαζί της στον τελικό του Champions League. Το τί θα αποφασίσει το καλοκαίρι, μόνο ο Θεός το ξέρει. Γιά την ακρίβεια, ο θεός και ο ίδιος. Μπορεί να ανανεώσει και να μείνει στην ομάδα, μπορεί να θελήσει να φύγει, μπορεί η Αρσεναλ να θελήσει να τον πουλήσει γιά να εισπράξει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα μετρήσει περισσότερο, θα είναι η επιθυμία του ίδιου του παίκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου