ΜΑΝΟΥΕΛ ΒΑΣΚΕΘ ΜΟΝΤΑΛΜΠΑΝ Ποδόσφαιρο,μια θρησκεία σε αναζήτηση θεού

''Ομολογούμε ότι πιο θελκτικό βιβλίο για το ποδόσφαιρο έχουμε διαβάσει''।Όταν ο Κωστής Παπαγιώργης συγγραφέας και μεταφραστής αμέτρητων βιβλίων μιλά έτσι για ένα ανάγνωσμα τότε η απόλαυση είναι εγγυημένη।Η παρουσίαση αυτού του βιβλίου,εκδ।μεταίχμιο,είναι η αφορμή γι αυτό το άρθρο,στο οποίο κυρίαρχη θέση έχει η Μπαρσελόνα,καθώς ο Μονταλμπάν ήταν ορκισμένος οπαδός της।

Ο Μονταλμπάν γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το १९३९।Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές,αστυνομικά και άλλα μυθιστορήματα,δοκίμια।Ο διάσημος ντέτεκτιβ Πέπε Καρβάλιο κάνει την εμφάνισή του το १९७० στο μυθιστόρημα ''Εγώ σκότωσα τον Κέννεντυ''।Λίγο πριν φύγει από τη ζωή το २००३ συγκέντρωσε σ'ένα βιβλίο τα κείμενά του για το ποδόσφαιρο σε σχέση με την πολιτική,τις επιχειρήσεις την κοινωνία।

Ο συγγραφέας μιλά για τα οικονομικά παιχνίδια,για το ρόλο των ΜΜΕ,για τους παίκτες είδωλα-θεούς,για την ταύτιση των ομάδων με την πατρίδα και την οικογένεια,για την κερκίδα του ανώνυμου όχλου,για τα αφεντικά των επισήμων...

Απολαύστε μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα:

''Όταν έρχεται ένα Μπάρσα-Ρεάλ ή το αντίθετο,πάντοτε σχεδόν βγάζουν τον Χαβιέρ Μαρίας και εμένα από τα φθινοπωρινά μας ανάκτορα για να επιδείξουμε την τόσο άσπρη και τόσο κυανέρυθρη καρδιά μας।Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά μού είναι όλο και πιο δύσκολο να βγάλω τη φανέλα από το μπαούλο με τις αποκριάτικες στολές,και μόνο όταν αφεθώ να με παρασύρει εκείνο το μαλακισμένο παιδί,που σύμφωνα με μερικές τροφαντές και όχι τρυφερές γυναίκες έχουμε μέσα μας,γυρνάω στους κώδικες του οπαδισμού।Μπάρσα!Μπάρσα!Μπάρσα!Ήδη πήρα κάπως επάνω μου।Είμαι σχεδόν έτοιμος।Παρ'όλο που όλο και λιγότερο ξέρω σε τι αναφέρομαι όταν λέω τη λέξη ''Μπάρσα'',γιατί ελάχιστα κοινά σημεία έχει το σημερινό σωματείο μ'εκείνη τη συλλογή από χαρτάκια ,ή με τη θρησκευτική προσήλωση στην ομάδα που μας έκανε οπαδούς της''।

''Σε δέκα δεκαπέντε χρόνια είναι πιθανό ο Φίγκο να μπορεί να αγωνιστεί με άλλους βετεράνους της Μπάρσα σε κάποιο φιλικό αγώνα।Έχει συμβεί και με άλλους φυγάδες,μερικοί με σπουδαία ονόματα,όπως ο Σαμιτιέ ή ο Κουμπάλα,που αγωνίστηκαν στη Ρεάλ ή την Εσπανιόλ''.

''Ανακάλυψα τη Μπάρσα μέσα από μια αφίσα στην οδό Μποτέλα,απεναντι από το σπίτι μου।Ένας ζωγραφισμένος Σαμιτιέ τρίπλαρε έναν μη αναγνωρίσιμο παίκτη της Εσπανιόλ και δίπλα ακριβώς ένα κείμενο μας καλούσε στο επόμενο παιχνίδι της Μπαρσελόνα।Σε μια γειτονιά που τώρα λέγεται Ραβάλ (έχει και δικιά της περατζάδα) και που τότε λεγόταν Πέμπτο Διαμέρισμα ή κακόφημη γειτονιά,ήταν αδύνατο να τραγουδήσεις τη Διεθνή,τον ύμνο της Καταλονίας ή τραγούδια των δημοκρατικών।Μπορούσες όμως να τραγουδήσεις μισοκαστιλιάνικα μισοακταλανικά το πιο κάτω τραγούδι:

Αν στο παράθυρό σου έρθει ένα περιστέρι

δείξτου στοργή γιατί είναι της Μπαρσελόνα।

Αν στο παράθυρό σου έρθει μια κουκουβάγια

σούβλισέ την,γιατί είναι της Εσπανιόλ।

Ή λέγαμε:

Έξι πράγματα λάμπουν πιο πολύ απ'τον ήλιο:

τα πέντε πρωταθλήματα της Μπαρσελόνα και το σκατό της Εσπανιόλ''।