Μεγάλα ονόματα και μικρά

 Εχασε η Μπάρσα; Χαράς ευαγγέλια. Ξέρεις τί είναι να περιμένεις μισό χρόνο να δεις να χάνει αυτή η ... βαρετή τελειότητα;

Ξέρεις τί είναι να υπάρχει ένα πράγμα σ αυτό το ρημάδι το ντουνιά που να σου επισημαίνει συνεχώς πως η τσαπατσουλιά, η τεμπελιά και η ασχετοσύνη δεν μπορούν να υπερισχύουν της οργάνωσης, του προγραμματισμού, της σοβαρότητας; Ξέρεις τί είναι να θέλεις να πεις καλή κουβέντα γιά το μαγαζί σου, τη σουπρολίγκα ντε, ή τα άλλα μαγαζιά, κάτι Ιταλίες, Γερμανίες, Αγγλίες και όλοι να ασχολούνται μ αυτό το πράμα που δεν χάνει, που βάζει γκολ με το τσουβάλι, που κάνει φάσεις, που έχει μαζεμένους τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο; Ξέρεις τί είναι να είσαι κομπλεξικός, να μην μπορείς να αποδεχθείς την ανωτερότητα κάποιου γιατί έτσι σε έμαθαν, να είσαι μέτριος και να χαίρεσαι, να είσαι μέτριος και να μην προσπαθείς να γίνεις καλύτερος, απλά να αμφισβητείς χωρίς τεκμηρίωση εκείνους που είναι καλύτεροι από σένα;

Ξέρεις τί είναι να έχεις μεγάλο όνομα σαν σιδηρόδρομο και να μην το ξέρει ούτε η μάνα σου και αντίθετα να υπάρχει κάτι άλλο με μικρό όνομα, δισύλλαβο γιά την ακρίβεια και να το ξέρει όλος ο πλανήτης;

Ξέρεις τί είναι να προσπαθείς να προκαλείς λέγοντας πράγματα που εκ των προτέρων γνωρίζεις πως είναι μπούρδες, μόνο και μόνο γιά να γίνεις σημείο αναφοράς και να κερδίσεις κι εσύ κάποια δευτερόλεπτα δημοσιότητας που σου αναλογούν στον υπέροχο κόσμο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης;

Ξέρεις πόσο ασήμαντος είσαι γιά το μέγεθος που βάζεις στο στόμα σου;

Ξέρεις;