Φωνάζει Ο Κλέφτης. Και Εμείς Τι Κάνουμε?

του Νίκου Περπερίδη

Η απόφαση για την οριστική αθώωση του Ζοσέ Μουρίνιο από την RFEF, για την κατάπτυστη ενέργεια του πέρυσι στον τελικό του Super Cup, όταν και επιτέθηκε ΑΠΟ ΠΙΣΩ στον Τίτο Βιλανόβα, ομολογώ ότι με πείραξε και μου ξύπνησε άσκημες αναμνήσεις. Αυτό όμως που με αποτέλειωσε, ήταν η χθεσινή δήλωση του Ροσέλ περί εύνοιας της Μαδρίτης. Με αυτή την αφορμή λοιπόν, καταθέτω μερικές ερωτήσεις - απορίες.

Τι νόημα έχει να "διαφημίζεται" από την διοίκηση, μία συνάντηση του Σάντρο Ροσέλ με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας Άνχελ Μαρία Βιγιάρ, μόλις μία ημέρα πριν την κλήρωση του πρωταθλήματος,  διαρρέοντας μάλιστα στον τύπο πως ο πρόεδρος της Μπάρσα έχει σκοπό να διαμαρτυρηθεί για την υπόθεση Μουρίνιο αλλά και για την κατάρτιση του (εξωφρενικού για την Μπάρσα) αγωνιστικού προγράμματος, όταν και οι πέτρες γνώριζαν ότι και ο Μουρίνιο θα αθωωνόταν αλλά και το πρόγραμμα των αγώνων δεν θα άλλαζε ούτε στο ελάχιστο? Η εικόνα της διοίκησης, όσον αφορά την επιρροή της στα κέντρα των αποφάσεων, ήταν έτσι κι αλλιώς προβληματική. Με την κίνηση αυτή, το μόνο που κατάφερε ήταν να ενισχύσει την συγκεκριμένη αντίληψη.

Σωστά το έθεσε νωρίτερα ο επίτιμος στο δικό του άρθρο. Με την κυβέρνηση Ραχόι τα πράγματα είναι δύσκολα για τον Ροσέλ. Ωστόσο οι αντιδράσεις του συλλόγου τον τελευταίο μήνα, θυμίζουν περισσότερο απονενοημένα διαβήματα, παρά συντεταγμένες ενέργειες και δεν θεωρώ τυχαίο γεγονός, ότι ξεκίνησαν μετά την συνέντευξη Λαπόρτα στο Reuters. Η εκάστοτε διοίκηση της Μπάρσα γνωρίζει καλά πως από την δημοκρατική φύση του συλλόγου, απορρέει πάντα μια αντιπολίτευση, χωρίς να είναι της παρούσης να εξετάσουμε τα κίνητρα της. Επίσης η ιστορία με τις καταχρήσεις ή όχι του πρώην προέδρου, έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης.Ο Λαπόρτα μπορεί να έχει τον χρόνο για παιχνίδια εντυπώσεων, στον Ροσέλ όμως αυτή την στιγμή, κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό.

Θα ήμουν ευτυχισμένος αν την πυγμή και την καυστικότητα που κατά καιρούς χρησιμοποιεί η διοίκηση για να απαντήσει στις κατηγορίες του Λαπόρτα, την χρησιμοποιούσε και απέναντι στην ομοσπονδία. Πρώτα ήταν το δάχτυλο του Μουρίνιο. Ο Πορτογάλος βγήκε λάδι. Μετά ακολούθησαν οι "τάπες" ενός συμπατριώτη του, του Πέπε, που προσπάθησε να κάνει το χέρι του Μέσι "πατιτούρα." Ένα βιντεάκι στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας του συνοδευμένο από "κροκοδείλια δάκρυα" και λάδι και ο παρανοϊκός.. Την τρίτη φορά τι θα ακολουθήσει? ο θεός να μας φυλάει..

Έπειτα είναι το θέμα της εθνικής ομάδας. Η Μπάρσα είναι ο κύριος τροφοδότης της. Χωρίς τους δικούς της παίκτες, ο Αρμπελόα θα έβλεπε την κούπα του euro μόνο σε φωτογραφία. Κι όμως, η στάση της διοίκησης απέναντι στην ομοσπονδία, θυμίζει αντιδράσεις φτωχού συγγενή. Θέλετε φιλικό στις 15 Αυγούστου, 3 ημέρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα κύριε Βιγιάρ? Και εμείς λοιπόν θέλουμε να αγωνιστούμε Παρασκευή 17 Αυγούστου για την 1η αγωνιστική, ώστε να έχουνε μία ημέρα παραπάνω ξεκούρασης οι ποδοσφαιριστές μας, ενόψει του 1ου τελικού του ισπανικού Super Cup. Ας αγωνιστούν στο δικό σας φιλικό, αυτοί που κοιτούσαν τον Τσάβι, τον Ινιέστα και τους άλλους, από τον πάγκο στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας. Τέθηκε ζήτημα αλλαγής ημερομηνίας ΕΣΤΩ του 1ου αγώνα της Μπάρσα για το πρωτάθλημα ή όχι? Κάτι τέτοιο εκτιμώ ότι θα ενδιέφερε περισσότερο τους φίλους της ομάδας, από μια κατόπιν εορτής παραδοχή ότι "η Μαδρίτη φέτος είχε εύνοια". Χαίρω πολύ. Σαφώς και είχε, το είδαμε όλοι. Τώρα τι γίνεται?

Με την υπόθεση του Ιμπραϊμοβιτς επίσης? Όλα δείχνουν ότι ο Μπερλουσκόνι τον μοσχοπουλάει στους Άραβες της PSG την ώρα που η Μπάρσα ακόμη δεν έχει αποπληρωθεί πλήρως από την Μίλαν για την μεταγραφή του. Θα υπάρξει αντίδραση?

Υπάρχουν κι άλλα, όμως δεν είναι της παρούσης. Υπάρχουν φυσικά και ευχάριστα, όπως ο οικονομικός απολογισμός της περασμένης περιόδου, που βρήκε τον σύλλογο με θετικό ισοζύγιο και  αυτό είναι πραγματικά ανακουφιστικό, όπως και τα έργα ανάπλασης που ξεκινούν στον περιβάλλοντα χώρο του Κάμπ Νόου, για τα οποία και προσωπικά έχω αναφερθεί. Ας ασχοληθεί λοιπόν η διοίκηση με τέτοια δημιουργικά αλλά και θεσμικά ζητήματα, κι ας αφήσει τις κορώνες. Η Μπάρσα έχει ανάγκη από πράξεις και όχι από λόγια, πόσο μάλλον όταν είναι κενά περιεχομένου ή όταν εκφέρονται μόνο για την δημιουργία εντυπώσεων.