Το παιχνίδι των ρεκόρ

Ψηλαφίζει το αμερικάνικο μπάσκετ στο Λονδίνο ο Κώστας Μαρούντας

Μπορεί να βρέξει τρίποντα σε ένα κλειστό γυμναστήριο που παίζεται μπάσκετ για λογαριασμό του υψηλότερου επιπέδου, δηλαδή στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων; Μπορεί στο ίδιο παιχνίδι, ένας παίκτης σε ένα τέταρτο, δηλαδή σε σχεδόν 15 λεπτά, να βάλει σχεδόν 40 πόντους; Το πρώτο μπορεί να γίνει. Στο δεύτερο, η απάντηση που κινείται στα όρια της ανθρώπινης λογικής είναι όχι. Ακόμα και αν γίνεται λόγος για παίκτες όπως ο Τζόρνταν, ο Όσκαρ Σμιθ ή ο Νίκος Γκάλης. Και όμως έγινε, γιατί έτσι όριζε η εκτατική μεταβολή ενός συγκεκριμένου αγώνα. Γιατί σε αυτόν έγιναν πολλά που δεν είχαν ξαναγίνει ποτέ ξανά, και δεν ξέρω αν μπορούν κιόλας να ξαναγίνουν.

Ήταν μια μαγευτική μπασκετική βραδιά αυτή στο Λονδίνο. Εντάξει, δεν κρίθηκε κάποιος τίτλος, δεν έλαβε χώρα κάποιο συναρπαστικό παιχνίδι. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το Ρωσία-Βραζιλία που κρίθηκε με ένα απίστευτο τρίποντο του Φριτζόν, ακόμα και το Ισπανία-Μεγάλη Βρετανία, που προηγήθηκαν χρονολογικά την ίδια ημέρα, ότι ήταν πιο συγκλονιστικά. Όμως, το ΗΠΑ-Νιγηρία πέρασε στην ιστορία. Μόνο το τελικό σκορ να παραθέσει κανείς, εύλογα δημιουργούνται σκέψεις και συνειρμοί:156-73. Ήταν η βραδιά των ρεκόρ. Η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των δύο ομάδων ήταν γνωστή, δεδομένη και αδιαμφισβήτητη. Όμως, σχεδόν ότι έκαναν αυτό το βράδυ οι Αμερικανοί έπιανε. Και έτσι οι δύσμοιροι Νιγηριανοί, άθελα τους, έμειναν στην ιστορία, καθώς θα μνημονεύονται ως παρτενέρ σε όλες τις διαχρονικές αναφορές που ξεκίνησαν από τη διάρκεια του αγώνα κιόλας, και θα συνεχίζονται στο χρονικό διηνεκές. Έστω και σαν σάκος του μποξ, εξασφάλισαν μια θέση στις μελλοντικές συζητήσεις γύρω από τα γεγονότα της ημέρας των ρεκόρ, της 2ης Αυγούστου του 2012. Αυτό τώρα είναι για καλό ή όχι; Ας απαντήσει ο καθείς κατά το δοκούν… Πάντως δεν είναι καλό να δέχεσαι 49 πόντους στα πρώτα δέκα λεπτά ενός αγώνα, όταν υποτίθεται ότι ακόμα ο αντίπαλος σου δεν έχει ζεσταθεί και τόσο... Η ανύπαρκτη άμυνα των Αφρικανών ήταν ένας πολύ βασικός αρωγός σε ότι έγινε. Ήταν η βασική αιτία για να ξεμπουκώσουν τα αστέρια των ΗΠΑ και να λάβει χώρα ότι συνέβη στο παρκέ της Αρένας του Λονδίνου...Προς τέρψη, βέβαια, όσων είδαν αυτό το παιχνίδι...

Ρεκόρ πόντων όλων των εποχών από μια ομάδα σε αγώνα του Ολυμπιακού τουρνουά, αφού ποτέ ξανά μια ομάδα δεν κατάφερε να σημειώσει, παρά τέσσερις, σχεδόν 160 πόντους!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.

Ρεκόρ πόντων ever για την ίδια την εθνική ομάδα των ΗΠΑ.

Ρεκόρ διαφοράς για τους Αμερικάνους, καθώς οι 79 πόντοι με τους οποίους είχαν επικρατήσει στο παρελθόν επί της Κούβας, ανήκουν πια στη δεύτερη θέση…

Μα, πέρα από τα ομαδικά κατορθώματα, είχαμε και μια απίστευτη ατομική παράσταση. Ποιος θα το περίμενε; Ξεκίνησε δειλά δειλά σε εντελώς ανύποπτο επίπεδο, άρχισε να καταγράφεται-προδιαγράφεται, μέχρι που κορυφώθηκε και έμεινε στην ιστορία. Κυρίες και κύριοι το απίστευτο ρεσιτάλ του Καρμέλο Άντονι: μέσα σε 15 περίπου λεπτά συμμετοχής ο άνθρωπος πραγματοποίησε μια διαστημική εμφάνιση και πέτυχε 37 πόντους, έχοντας 10 στα 12 τρίποντα. Μια βραδιά που ο παίκτης νιώθει on fire, αλλά ο συγκεκριμένος του έδωσε και κατάλαβε. Και ήταν ο ίδιος σκέτη φωτιά... Πια θα μιλάμε για βραδιά Καρμέλο, κάθε φορά που κάποιος (υποθετικά) μπορέσει να πλησιάσει τέτοια απίστευτα κατορθώματα. Γιατί πραγματικά θεωρώ πως είναι δύσκολο να ξαναεπαναληφθεί τέτοια παράσταση στο άμεσο μέλλον. Βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ, αλλά αυτό που συνέβη σε αυτό το παιχνίδι δεν γίνεται ούτε καν στο play station.

Πραγματικά, θα ήθελα να γράψω περισσότερα, αλλά νιώθω ακόμα επηρεασμένος από όσα είδα. Εξάλλου, σε τέτοια σκηνικά μετράει το live και τα συναισθήματα που προκαλεί και όχι τόσο τι λέγεται και γράφεται μετά… Πάντως, όλοι οι μπασκετόφιλοι οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στην ομάδα του Σιζέφσκι για όσα μας πρόσφερε για δύο ώρες περίπου. Μακάρι να είχε κι άλλο χρόνο το ματς αυτό…

Κλείνοντας, παραθέτουμε κάποιους αριθμούς από το συγκεκριμένο παιχνίδι, που πέρασε πια στις ανθρώπινες συνειδήσεις, ως ενα από τα πιο ιδιαίτερα του παγκόσμιου μπάσκετ.

Τα δεκάλεπτα: 49-25, 29-20, 41-17, 37-11.

Οι Αμερικανοί είχαν 9/14 βολές -ποσοστό 64.3%, 30/37 δίποντα-ποσοστό 81.1%, 29/46 τρίποντα-ποσοστό 63%, αλλά και 41 ασίστ. Αριθμοί που μπήκαν στο επίκεντρο των αναφορών και αποτυπώνουν στη μαθηματική γλώσσα τα επικά αμερικανικά επιτεύγματα αυτού του τρομερού σαραντάλεπτου. Ο δε Καρμέλο ήταν…άστοχος στις βολές, αφού έβαλε μια και έχασε δύο, καλός στα δίποντα με 3/4, και από άλλο πλανήτη στα τρίποντα… Ήταν μια θαυμάσια βραδιά…