Και άλλοι έχουν στο συν 8 τη Ρεάλ...

Του Κώστα Μαρούντα

Το τρίτο κλάσικο πέρασε και αυτό στην Ιστορία. Και εντάξει για δύο ώρες περάσαμε καλά-από άποψη θεάματος και λοιπών συνθηκών-πλην του τελικού αποτελέσματος, όμως τώρα ήρθε η ώρα του απολογισμού. Το 2-2 αποδεικνύει ότι η Μπάρσα και η Μαδρίτη είναι ομάδες που όταν παίζουν μεταξύ τους, το αποτέλεσμα δεν είναι προκαθορισμένο. Κάτι που γινόταν πριν από δύο χρόνια, με την πλάστιγγα να γέρνει αναφανδόν προς την ομάδα της Καταλονίας. Η Μαδρίτη είναι σε θέση πια να υψώνει εμπόδια. Εξακολουθώ, πάντως, να πιστεύω ότι η καλή Μπαρσελόνα είναι καλύτερη από την ομάδα του Μουρίνιο. Ούτε συζήτηση. Όταν, όμως, παρουσιάζει κενά ή διστακτικότητα, μπορεί να συναντήσει δυσκολίες από τη Ρεάλ.

Στο κλάσικο της Κυριακής ήρθε ένα αποτέλεσμα που στην ουσία «ακύρωσε» το συγκεκριμένο παιχνίδι. Δεν μεγάλωσε η διαφορά, δεν μειώθηκε. Είμαστε στα ίδια. Πέρασε μια ακόμα αγωνιστική και η κατάσταση διαμορφώνεται σε καμβά που είναι χρωματισμένος από τα δικά μας χρώματα. Και τώρα, αν ψάξουμε πίσω από το αποτέλεσμα, μάλλον, κερδισμένοι περισσότερο είναι ο Βιλανόβα και η παρέα του, παρά ο Ζοσέ και οι δικοί του. 

Ναι, δεν έχασαν, αλλά δεν κέρδισαν κιόλας. Έμειναν στα ίδια, που κάθε άλλο παρά υπέρ τους είναι. Όσο αφορά τη συνέχεια, ο μόνος τρόπος για να εκμεταλλευτεί η Μπάρσα τη σπουδαία βαθμολογική διαφορά που έχει αυτή τη στιγμή, είναι να τη διατηρήσει σε αυτά τα επίπεδα όσο μεγαλύτερο διάστημα μπορεί. Για να διαμορφώσει ένα εσωτερικό κλίμα στη Μαδρίτη, ότι «δεν γυρνάει με τίποτα». Αυτό κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Σίγουρα είναι πλεονέκτημα για τους μπλαουγκράνα το ότι έχουν το δικαίωμα στη γκέλα. Όμως, δεν πρέπει να επαναπαυτούν σε αυτό, γιατί άλλη μια να γίνει και αλλάζει κάπως το κλίμα. Αισθάνεσαι την ανάσα του άλλου, από τη μια, και από την άλλη βαραίνουν και τα δικά σου πόδια. Το σίγουρο είναι πως όλα είναι στο χέρι της Μπάρσα.

Ας συνεχίσει αυτή στην ίδια αποτελεσματικότητα και όλα θα γίνουν όπως πρέπει-και θα φύγουμε σαν κύριοι ,έτσι για να χαριτολογήσω και λίγο. Βέβαια, η ισοπαλία στη Βαρκελώνη σηματοδότησε πως έχουμε πια παρέα στην κορυφή της βαθμολογίας. Δεν ξέρω αν η Ατλέτικο μπορεί να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς. Μήπως έχει έρθει λίγο η ώρα να αφήσουμε-πρόσκαιρα- το -8 και να δούμε τι γίνεται και με την Ατλέτικο; Γιατί η ομάδα αυτή έχει αποδείξει πολλάκις ότι στη μια βραδιά μπορεί να γίνει μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης… Αν αποκτήσει κιόλας τη συνήθεια να έχει μια σταθερή απόδοση, ίσως γίνει ένα ενοχλητικό τσιμπούρι, που θα μας βάλει δύσκολα… Η νίκη της επί της Μάλαγα, με τον τρόπο που ήρθε-στο τέλος, σφυρηλατεί τους παίκτες του Ντιέγκο Πάμπλο Σιμεόνε και τους ανοίγει την όρεξη. Δειλά δειλά και χωρίς να ασχολείται η πλειοψηφία του κόσμου μαζί της, αφού όλα τα φώτα πέφτουν στη Βαρκελώνη και στη Ρεάλ, μας έπιασε στην κορυφή. Ας έχουμε και εκεί το νου μας. Εξάλλου, μπορούν και αυτοί να υπερηφανεύονται ότι έχουν στο συν 8 τη Ρεάλ. Ψέμα είναι αυτό; 

Υγ. Πολύ μου άρεσε η γιορτή της Καταλονίας.