Γράμμα στο Μουρίνιο

Μουρίνιο (προπονητής Ρεάλ Μαδρίτης): ''Η Μαδρίτη είναι η πρωταθλήτρια Ισπανίας , η  Τσέλσι πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είναι καιρός οι άνθρωποι να μιλούν λιγότερο για την Μπαρσελόνα." [ff]

 Αγαπητέ Μουρίνιο

Είμαι ένας φίλαθλος έξω από την Ισπανία, δεν έχει σημασία από πού και τι επαγγέλομαι. Μόλις διάβασα τη δήλωσή σου για τη Μαδρίτη, την Τσέλσι και την Μπαρσελόνα και μου ήρθε στο μυαλό μια κουβέντα ενός πολύ παλιού δασκάλου, του Κομφούκιου: ΝΑ ΜΗΝ ΚΥΝΗΓΑΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΙΑ. 

Σου γράφω γιατί μιλάς συνέχεια για τον εαυτό σου, για τους σούπερ παίκτες σου και το σουπερστάρ αγόρι σου, για την υπερομάδα σου και θλίβομαι γιατί ένας τόσο ταλαντούχος άνθρωπος μπορεί να γίνεται τόσο ταλαντούχος παράνθρωπος. Αγαπητέ μου Μουρίνιο όποιος είναι πρώτος και καλύτερος δε χρειάζεται να το διατυμπανίζει συνεχώς, γιατί απλούστατα αν είναι αλήθεια, το λένε και το υπογραμίζουν οι άλλοι τόσο συχνά που δε χρειάζεται να το υπενθυμίζει κι αυτός.  Επίσης όποιος λέει ότι είναι πρώτος ξεπερνώντας μόνον κάποιον που συγκεκριμένα αναφέρει το όνομά του, εμμέσως πλην σαφώς δείχνει στον κόσμο τον πραγματικά πρώτο.

Υπάρχει αγαπητέ μου Μουρίνιο κάτι που δε λέγεται Πριμέρα Ντιβιζιόν ή Τσάμπιονς Λιγκ. Λέγεται το πρωτάθλημα της συνείδησης του κόσμου. Και εκεί δεν χωράνε οι εξυπναδίστικες δηλώσεις, τα σπρωξίματα από τους διαιτητές, η τύχη ή η ατυχία, η προβολή ή η αυτοπροβολή, οι προβοκατόρικες καφρίλες.  Εκεί, στη συνείδηση του κόσμου, ο μέσος φίλαθλος, ακόμα και ο υγιής οπαδός της Ρεάλ, είναι  αμείλικτος. Κριτικάρει και αξιολογεί όχι σύμφωνα με τις παραινέσεις σου και τις δηλώσεις σου, αλλά απ'αυτό που βλέπει, απ'αυτό που αποκαλύπτεται  ολοκάθαρα μπροστά του και δεν μπορεί να το κρύψει πίσω από το δάχτυλό του. Κι αυτό καλέ μου Μου δεν έχει σχέση με ένα πρωτάθλημα μιας χρονιάς , ή  μιας συγκυριακής ευρωπαικής επιτυχίας, αλλά έχει σχέση με τη διάρκεια στην απόδοση και το νέο απίστευτα πρωτόγνωρο που φέρνει μια ομάδα χαρακτηρίζοντας  την εποχή της, στιγματίζοντας  το ποδόσφαιρο.

Και αυτός ο μέσος φίλαθλος αγαπητέ μου Μου ακολουθεί τον πραγματικά πρώτο ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, τον υπερασπίζεται στις ποδοσφαιρικές συζητήσεις με το πιο φυσικό τρόπο και όταν διαβάζει τέτοιες δηλώσεις σαν τις δικές σου γελά με την καρδιά του. Γελά γιατί καταλαβαίνει ότι και συ ο ίδιος δεν πιστεύεις αυτά που λες, γιατί είναι παντελώς αστήριχτα, αλλά γελά και μαζί σου σαν προσωπικότητα και αυτό είναι το χειρότερο. Και λυπάται επίσης αυτούς που σε σε ακολουθούν, γιατί θα αναγκάζονται να σε χειροκροτούν, ενώ ξέρουν πολύ καλά κι αυτοί ότι αυτά που λες είναι όχι απλώς έωλα, αλλά φαντασιακά. Βλέπει μπροστά του έναν ηθελημένα αυταπατημένο να εξυμνεί  μια αυταπάτη για να στο πω επιεικώς. Αν θέλω να γίνω σκληρός, βλέπει μπροστά του μια ρόμπα να αποθεώνει  μια ρόμπα. 

Ο πραγματικά πρώτος αγαπητέ μου Μου δε λέει ότι είναι πρώτος, γιατί δεν τον ενδιαφέρει να είναι πρώτος. Τον ενδιαφέρει να δημιουργεί συνεχώς με αφορμή το στόχο για την πρωτιά. Γιατί ούτε αιτία δεν είναι γι' αυτόν η πρωτιά. Αιτία γι' αυτό που κάνει είναι να μη χαλαλίζει τη ζωή του σε ανούσιες εγωιστικές φανφάρες, αλλά να τη γεμίζει κάθε μέρα με προσπάθεια και δημιουργικό αγώνα για να δικαιώνει το όνομά του σαν άνθρωπος και όχι σαν κάποιος που πέρασε απλά από μια ζωή περιμένοντας μόνο τα ζήτω και τα χειροκροτήματα από τους άλλους. Αγαπητέ μου Μου είναι τόσο απλό. Αν δώσεις όλο σου το μέσα στους άλλους θα αδειάσεις και θα είσαι έτοιμος να πάρεις. Αν ζητάς συνέχεια να σου δίνουν, θα γεμίσεις γρήγορα και δε θα' χεις να πάρεις τίποτα. 

Σε φιλώ και σου εύχομαι καλή δύναμη. Και σκέψου και την επιστήμη. Έχει ανακαλύψει ένα σωρό  φαρμακευτικά  θαυματουργά χαπάκια. Παίρνεις ένα και δεν ταλαιπωρείς τον εαυτό σου και τους άλλους...