Σκέφτομαι και γράφω… για τα κίνητρα του Messi

του Γιώργου Μπέγκου

Παρακολουθώντας τον Messi από τη μέρα που πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στην Εθνική ομάδα, μου έχει καρφωθεί μια ιδέα.

Πως το πρώτο πράγμα που βρίσκεται αυτή την περίοδο στο μυαλό του, είναι η Εθνική Αργεντινής.

Στα ματς της Albiceleste βλέπεις το πάθος να ξεχειλίζει από μέσα του.

Όπως είχε δηλώσει το καλοκαίρι και ο προπονητής του, από την μέρα που έγινε αρχηγός έχει μεταμορφωθεί προς το καλύτερο. Έχει πάρει την ομάδα από το χέρι και την οδηγεί από επιτυχία σε επιτυχία.

Ο Leo είναι ένας γεννημένος πρωταθλητής. Και όπως όλοι οι πρωταθλητές, έτσι και αυτός, έχει ένα μεγάλο εγωισμό που θρέφεται από γκολ, νίκες και τίτλους.

Σε συλλογικό επίπεδο έχει καταφέρει τα πάντα. Αμέτρητα γκολ, εκατοντάδες νίκες, πολλοί τίτλοι! Το σημαντικότερο? Μέσω των επιδόσεών του με τη Barça έχει αναγνωριστεί ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο.

Στη μέχρι τώρα πορεία του όμως υπάρχει μια σκιά. Η γενικότερη παρουσία του με την Εθνική. Τα όσα ΔΕΝ έχει καταφέρει με τη φανέλα της χώρας του, που παραμένει άτιτλη σε μεγάλη διοργάνωση από το Copa America του 1993(!!!), δίνουν το δικαίωμα σε πολλούς να τον αμφισβητούν. Είναι σύνηθες να ακούμε την άποψη πως “είναι ο καλύτερος, αλλά για να γίνει ο καλύτερος στην Ιστορία πρέπει να κερδίσει και Παγκόσμιο Κύπελλο με την Αργεντινή, όπως έχουν καταφέρει με τις Εθνικές τους ομάδες όλοι οι μεγάλοι του ποδοσφαίρου”.

Στην Αργεντινή είναι δεδομένο πως οι απαιτήσεις των οπαδών από τον Messi είναι τεράστιες εδώ και χρόνια, και αυτός δεν έχει ανταποκριθεί όσο θα έπρεπε. Αποτέλεσμα να δέχεται την πιο σκληρή κριτική από τους ίδιους τους συμπατριώτες του. Γεγονός που σίγουρα τον έχει πληγώσει και φαίνεται από κάποιες, κατά καιρούς, δηλώσεις του.

Η αμφισβήτηση και η έντονη κριτική προς το πρόσωπό του αποτελούν πλήγματα στον εγωισμό ενός πρωταθλητή. Και ο Lionel Messi είναι βέβαιο πως στοχεύει στο να αποστομώσει τους επικριτές του. Θέλει όσο τίποτα να οδηγήσει την Αργεντινή στην κατάκτηση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, πρώτα για να δώσει χαρά στους συμπατριώτες του, και μετά για να ικανοποιήσει τον εγωισμό του.

Η Barça είναι το σπίτι του, οι συμπαίκτες του είναι τα αδέρφια του, και ο τρόπος που λειτουργεί ο Σύλλογος και αγωνίζεται η ομάδα είναι η καθημερινότητά του. Όλα του είναι εύκολα όταν φοράει τα blaugrana και ξέρει πως δε χρειάζεται να αποδείξει τίποτα και σε κανένα.

Οφείλει όμως να αποδείξει πολλά ακόμα με την Albiceleste. Και δε θα μπορούσε να παρουσιαστεί στον Leo καλύτερη ευκαιρία για το καταφέρει, από το Mundial του 2014 στα γήπεδα της Βραζιλίας.

Μπορείτε να φανταστείτε κίνητρο ισχυρότερο από αυτό???