του Γιώργου Μπέγκου
Θα ξεκινήσω με μερικά κλισέ…
Τα φιλικά του καλοκαιριού δεν προσφέρονται για συμπεράσματα,
είναι χρήσιμα μόνο για το τεχνικό επιτελείο της ομάδας και μπλα μπλα μπλα.
Συμφωνώ απολύτως, γι’ αυτό και δεν θα σταθώ καθόλου στο ματς αυτό καθεαυτό.
Απόψε στο Αμβούργο όμως, ένα πράγμα με εντυπωσίασε. Είναι
κάτι γνωστό, αλλά κάθε φορά που το αντικρίζω είναι σαν την πρώτη φορά.
Όποιοι και αν βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο, το θέαμα που παρουσιάζουν
είναι πανομοιότυπο. Είτε, στην αρχή του αγώνα, μια ενδεκάδα ως επί το πλείστον από
την πρώτη ομάδα, είτε, στο δεύτερο ημίχρονο, μια ενδεκάδα με ποδοσφαιριστές από
τις μικρότερες ομάδες, έπαιζαν με τον ίδιο τρόπο! Ήξεραν πώς να κινηθούν σωστά,
με και χωρίς τη μπάλα, ήξεραν που να τη δώσουν, πότε πρέπει να τη δώσουν, πότε
να επιχειρήσουν το παρακινδυνευμένο και πότε το συντηρητικό, τι να κάνουν
συνολικά ως ομάδα μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Δεν τα κατάφερναν πάντα.
Κάποιες πάσες ήταν λάθος, κάποια τελειώματα επίσης. Λογικό. Το σημαντικό όμως,
είναι το ότι ήξεραν πως και τι. Η σωστή εκτέλεση, για όλους αυτούς τους πιτσιρικάδες,
θα έρθει με τον καιρό και με την σκληρή δουλειά, που σίγουρα κάνουν.
Κάθε φορά που κάποιος τυχαίνει να παρακολουθήσει τα νέα
παιδιά που γαλουχεί η Masia,
γίνεται αντιληπτό πως το δημιούργημα του μεγάλου Johan Cruyff, η «σπορά» του, εδώ
και μερικά χρόνια αποδίδει τα μέγιστα. Και φαίνεται με γυμνό μάτι πως θα συνεχίσει
να αποδίδει. Το μέλλον μόνο λαμπρό φαντάζει για την Barça!
Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις πως, σε αντίθεση με σχεδόν όλες τις
άλλες ομάδες, στη Barça οι
φανέλες δίνουν δύναμη σε αυτούς που τις φοράνε και όχι το αντίθετο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου