Η Ρεάλ απέδειξε ότι το σημαντικό δεν είναι να έχεις «κάτι», αλλά και να ξέρεις τι να το κάνεις. Μπορεί να έπαιζε με παίκτη περισσότερο και να μην είχε την κατοχή της μπάλας, αλλά αυτή σήκωσε στο τέλος τον τίτλο και έπαιξε και καλά, έχοντας 9 σουτ περισσότερα από τον αντίπαλό της. Ούτε το πλάνο, ούτε το παιχνίδι της Ρεάλ ήταν έκπληξη. Κάθε άλλο. Να μπαίνει πολύ δυνατή στο πρώτο 20λεπτο και να χτυπάει στο ψαχνό προσπαθώντας να φοβίσει τον αντίπαλο. Η έκπληξη ήταν ότι η Μπάρσα δεν είχε την απαραίτητη νοητική συγκέντρωση για να κάνει το παιχνίδι της αυτά τα πρώτα 20-25 λεπτά και περίμενε σχεδόν παθητικά να περάσει η ώρα. Και δεν μπόρεσε και φάνηκε ότι δεν ήξερε πώς ν’ αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση. Και ήταν κρίμα, γιατί αν κατάφερνε να επιβιώσει σε αυτά τα πρώτα λεπτά, θα μπορούσε να έχει βάλει περισσότερα γκολ στην Ρεάλ στο δεύτερο ημίχρονο.
Από τακτικής άποψης, ο ξεκάθαρος νικητής ήταν η Ρεάλ εκτός από κάποιες στιγμές που επέτρεψε στην Μπάρσα ν’ ανασάνει. Το πρώτο ημίχρονο είχε απόλυτα λευκό χρώμα και οι παίκτες του Μουρίνιο θα μπορούσαν να είχαν «καθαρίσει» τότε μια και καλή το ματς. Η Ρεάλ στόχευε να πιέζει ψηλά, με τους Οζίλ, Ράμος και Πέπε στο κατόπι του Μέσι. Εκεί ήταν το «κλειδί» του παιχνιδιού. Πολλοί παίκτες στην μεσαία γραμμή και εντός αυτού του χώρου, όλοι γύρω από τους αντίστοιχους της Μπαρσελόνα. Το αποτέλεσμα ήταν η Μπάρσα να βραχυχκυκλώσει και η Ρεάλ να μπορεί να της μπλοκάρει το παιχνίδι κάθε φορά που οι μπλαουγκράνα έπαιρναν την μπάλα. Στο 11 εναντίον 11, το πλεονέκτημα των Μαδριλένων ήταν σαφές. Η αποβολή του Αντριάνο διευκόλυνε τα πράγματα, ύστερα και από την αλλαγή του Αλέξις. Ο Χιλιανός μπορεί ακόμα να μην έχει πιάσει την απόδοση που περιμένουν από αυτόν, αλλά η παρουσία του είναι απαραίτητη και χρήσιμη γιατί διευκολύνει την ζωή του Μέσι. Με την πίεση της Ρεάλ να είναι ψηλά και τους μπακ να παίζουν τόσο μακριά από τον Κασίγιας, ήταν απλά θέμα χρόνου ο Τσάβι, ο Ινιέστα και ο Μέσι να βγάλουν μια πάσα που θα άφηνε τους επιθετικούς στο ένας εναντίον ενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου