Σκέφτομαι και γράφω… για τη συντριβή του πρώτου ημιχρόνου

του Γιώργου Μπέγκου

Πριν από μια βδομάδα, αυτή η στήλη, υποστήριζε πως το 3-2 του Camp Nou ήταν μαγική εικόνα βάσει των όσων έδειξαν οι δυο ομάδες στο χορτάρι.

Νομίζω πως σήμερα είναι σωστό να παραδεχθούμε πως στο πρώτο ημίχρονο η Real Madrid κυριολεκτικά μας «πάτησε», για να χρησιμοποιήσω ένα ποδοσφαιρικό κλισέ.

Οι ποδοσφαιριστές του Mourinho μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο του Santiago Bernabeu αφηνιασμένοι και αποφασισμένοι να κατακτήσουν το τρόπαιο μπροστά στο κοινό τους, που είχε να δει νίκη επί της Barcelona από το 2008!

Οι μαδριλένοι δεν επέτρεψαν στους αντιπάλους τους να πάρουν ανάσα. Το τρομερό πρεσάρισμα πολύ ψηλά και η διάθεση για επίθεση που επέδειξαν αποδιοργάνωσε τη μηχανή της Barça. Ότι και αν προσπαθούσαν να κάνουν οι καταλανοί για να αντιστρέψουν τη ροή που είχε πάρει το ματς, αποτύγχανε.  Έμοιαζαν ανήμποροι. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε πως το σκορ του πρώτου μέρους αδικεί κατάφορα τις προσπάθειες της Real Madrid. Μπορεί τα δυο γκολ που σημείωσε να έχουν μεγάλη δόση τύχης και να προέρχονταν από παιδαριώδη λάθη της άμυνας, δημιούργησε όμως τόσες ευκαιρίες που και οι ίδιοι, αν τους το έλεγες πριν το ματς, δεν θα το πίστευαν. Ακόμα και με σκορ 4-1 να πήγαιναν οι ομάδες στα αποδυτήρια, δεν θα φαινόταν παράξενο σε κανέναν.

Στο δεύτερο ημίχρονο τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Η Μαδρίτη οπισθοχώρησε, η Barça ανέλαβε την απόλυτη κατοχή της μπάλας και έπαιζε σαν είχε αυτή παίκτη παραπάνω στον αγωνιστικό χώρο. Σίγουρα η οπισθοχώρηση των μαδριλένων οφειλόταν στο υπέρ τους σκορ, αλλά και στο ότι ήταν αδύνατο και παράλογο να συνεχίσουν στο φρενήρη ρυθμό του πρώτου μέρους ως το τέλος του ματς, τόσο νωρίς στη σεζόν. Άλλο όμως οπισθοχωρώ και δίνω χώρους στον αντίπαλο, ώστε να εκμεταλλευτώ στις αντεπιθέσεις πιθανά κενά και άλλο αυτό που έκαναν οι παίκτες του Mourinho.

Το γκολ του Messi έδειξε να τους γεμίζει με άγχος και αμφιβολίες για το αν θα τα καταφέρουν. Ο φόβος που τους δημιουργεί η blaugrana φανέλα επανήλθε στην επιφάνεια. Στην ανάπαυλα φοβόμουν ότι ίσως θα θελήσουν να πετύχουν μια εμφατική νίκη και πιθανότατα να το κατάφερναν αν δεν επικρατούσαν τα συναισθήματα που τους κατακλύζουν όταν αντιμετωπίζουν τη Barça. Επέδειξαν συμπεριφορά μικρής ομάδας όταν κερδίζει το μεγαθήριο. Είχαν τις μεγάλες ευκαιρίες τους αλλά η αίσθηση που αποκόμιζε ο θεατής ήταν πως πιο πιθανό ήταν το 2-2, παρά το 3-1. Η εκπληκτική Μαδρίτη του πρώτου μέρους έμεινε στα αποδυτήρια και έδωσε τη θέση της στη φοβισμένη ομαδούλα που της φαίνεται απίστευτο πως κερδίζει.

Και κόντεψε να το πληρώσει. Η ανακαίνιση στους μπιντέδες και τα καζανάκια του σταδίου είμαι βέβαιος πως πήγε στράφι την ώρα που ο Messi σούταρε στο 92’. Όλοι τα έκαναν πάνω τους.

Αυτό που μένει από το ματς, εκτός από την απώλεια του τίτλου, είναι ένα συναίσθημα που είχαμε ξεχάσει. Από τότε που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας ο Pep Guardiola μέχρι και χθες, ποτέ η ομάδα δεν είχε χάσει τον έλεγχο ενός αγώνα. Ποτέ δεν είχε βρεθεί αντίπαλος να την εξαναγκάσει σε παθητικό ρόλο. Ακόμα και στις ήττες που υπέστη η Barça, όλα αυτά τα χρόνια, είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού. Καμιά ομάδα δεν είχε καταφέρει να της επιβληθεί όπως το κατάφερε η Real Madrid χθες για ένα ημίχρονο. Και αυτό ήταν σοκαριστικό!

Πιστεύω ακράδαντα πως αυτό που συνέβη ήταν μια κακή παρένθεση. Ακόμα και η αγωνιστική συμπεριφορά της Μαδρίτης στο δεύτερο μέρος το αποδεικνύει. Και σίγουρα είναι πολύ καλύτερα που συνέβη τόσο νωρίς ώστε όλοι να πάρουν τα μέτρα τους, με πρώτο και καλύτερο τον Tito ο οποίος, παρεμπιπτόντως,  δείχνει ιδιαίτερη οξυδέρκεια και διορατικότητα από τον πάγκο, βοηθώντας πολύ την ομάδα με τις αλλαγές του.

Αν η ομάδα διορθώσει την νωχελικότητα με την οποία μπαίνει στα ματς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Είναι καλύτερη όλων των αντιπάλων της και αυτό θα φανεί ξεκάθαρα όσο περισσότερο θα προχωράμε μέσα στη σεζόν.

Υπομονή και τα καλύτερα σίγουρα έρχονται!

ΥΓ.: Μετά το πρώτο ματς, όταν όλοι επιτέθηκαν στον Valdés, δεν θέλησα να υπενθυμίσω αυτά που είχα γράψει το καλοκαίρι προς υποστήριξή του, γιατί ήμουν βέβαιος πως σύντομα θα αποστομώσει και πάλι τους επικριτές του. Νομίζω πως είναι πολύ προφανές το γεγονός ότι η Barca διεκδίκησε μέχρι τέλους τις πιθανότητές της για κατάκτηση του τίτλου, χάρη στις επεμβάσεις του που κράτησαν το σκορ σε χαμηλά επίπεδα.