Το χέρι του Τιάγκο, η κουτουλιά του Μεδέλ, τα 2 γκολ του Σεσκ και άλλα διηγήματα

Καλώς ήρθες Σεσκ. Ελπίζουμε να μείνεις!

40 χρόνια είχε να πετύχει ανατροπή από 1-0 η Μπάρσα στο Σάντσες Πισχουάν και το πέτυχε σήμερα. Το πέτυχε μάλιστα γυρίζοντας το παιχνίδι από το 2-0. Γιά να τα καταφέρει έπρεπε να πετύχει ο Σεσκ δύο γκολ (ποιός θα το πίστευε πριν ξεκινήσει ο αγώνας; ) και να μείνει η Σεβίλη με 10 μετά το 1-2.

Πολλοί θα σταθούν στη διαιτησία και θα μιλήσουν και γιά την αποβολή του Μεδέλ και γιά ένα χέρι του Τιάγκο που προηγήθηκε του δεύτερου γκολ της Μπάρσα. Ολοι αυτοί καλά θα κάνουν να δουν πώς σφύριζε ο συγκεκριμένος διαιτητής από την αρχή του αγώνα. Με τί φιλοσοφία και τί πνεύμα. Πόσα φάουλ επάνω στον Αλέξις και τον Μέσι άφησε και πώς ο Σπάχιτς έβγαλε το ματς χωρίς να αποβληθεί πριν τον Μεδέλ. Αλλά αυτά δεν μετράνε όταν κερδίζει η Μπάρσα. Είπε ο Σεσκ μετά το ματς πως ο Μεδέλ τον κουτούλησε και πως αυτό σύμφωνα με τους κανονισμούς είναι κόκκινη κάρτα. Ποιός μπορεί να αρνηθεί πως έχει άδικο; Οσο κι αν η αντίδρασή του μετά την κουτουλιά του Χιλιάνου ήταν υπερβολική έως θεατρινίστικη, ο Μεδέλ πιάστηκε κορόϊδο και το πλήρωσε. Δεν έχει σημασία αν ο Σεσκ έκανε σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Ο ίδιος ξέρει πως δεν έπρεπε να αντιδράσει έτσι. Τέλος! Οσο γιά το χέρι του Τιάγκο, είναι σε μιά φάση που κάνει προβολή στη μπάλα και αφού εκείνη χτυπάει στο παπούτσι του μετά βρίσκει και το χέρι του. Γιά κάποιον άλλον διαιτητή αυτό είναι φάουλ. Γιά τον Λαόζ που σφυρίζει ένα φάουλ την ώρα δεν είναι τίποτα. Είμαστε οι πρώτοι που είπαμε πως δεν μας αρέσει αυτός ο διαιτητής. Αλλά όχι να γκρινιάζουμε επειδή γιά μιά φορά κερδίσαμε απ τη δική του φιλοσοφία. Δηλαδή κάτι άλλοι που δεν έχουν χάσει ποτέ με αυτόν διαιτητή τί να πουν;

Αρκετά όμως ασχοληθήκαμε με τη διαιτησία και νομίζω πως έτσι αδικούμε την προσπάθεια που κατέβαλαν όλοι οι παίκτες μας αλλά και ο προπονητής γιά να έρθει αυτή η μεγάλη νίκη.

Αν κάτι κυριάρχησε (και) στο σημερινό παιχνίδι είναι αυτό το πνεύμα νικητή που έχει η Μπάρσα και που την έχει οδηγήσει σ αυτό το εκπληκτικό 6 στα 6. 

Τί κι αν παίζει άσχημα; Τί κι αν δείχνει να είναι με τη πλάτη στον τοίχο; Τι κι αν βασικά της ατού υστερούν; Ποτέ δεν τα παρατάει. Ποτέ δεν αποδέχεται την κατάσταση πριν σφυρίξει τη λήξη ο διαιτητής. Μέσα σε δύο βδομάδες κέρδισε δύο παιχνίδια στο τελευταίο πεντάλεπτο. Κάτι τέτοια παιχνίδια είναι που δίνουν τίτλους. Και κάτι τέτοιες νίκες σαν τη σημερινή ανεβάζουν την ψυχολογία στα ουράνια. Καλύτερες και από 4 ή 5-0! Γιατί κατακτώνται με πολύ κόπο και πείσμα. Με πολύ εγωϊσμό. Οχι ατομικό εγωϊσμό. Ομαδικό. Ο Μέσι πάλι σήμερα δεν σκόραρε. Εχει όμως καθοριστική συμμετοχή και στα τρία γκολ της ομάδας. Αυτό σε κάνει τον καλύτερο παίκτη στο κόσμο. Οχι τα 60, 70, 80 γκολ που θα βάλεις σε μιά σεζόν. Οταν εσύ δεν μπορείς - τα φτιάχνεις γιά άλλους. Σημασία έχει πάντα να κερδίζει η ομάδα.

Και σήμερα "μίλησε" ο Σεσκ. Καλός πάλι δεν ήταν. Απλά σήμερα ήταν καθοριστικός. Γιατί σκόραρε δύο φορές και προκάλεσε την αποβολή του Μεδέλ. Ας ελπίσουμε το πρώτο να αποτελέσει την ψυχολογική ώθηση γιά να ξεκινήσει. Γιατί φυσικά τη μπάλα δεν τη ξέχασε. Το δεύτερο, εύχομαι σαν φίλος της Μπάρσα να μην το ξαναδώ. Δεν το θέλω και δεν νομίζω πως το χρειαζόμαστε. 

"Μίλησε" και ο Νταβίντ. Ο μόνος που ξέρει να πατάει περιοχή και να δέχεται κάθετες στην καρδιά της άμυνας. Το πόσο μας έλειψε πέρυσι, φαίνεται ... φέτος. Με 4 επιθετικούς παίζαμε πάλι στο τέλος, αλλά μόνο αυτός πατούσε περιοχή χωρίς να κουβαλάει τη μπάλα μέσα σ αυτήν. 

"Μίλησε" και ο Σονγκ σαν στόπερ και ήταν εξαιρετικός με μοναδική μελανή στιγμή τη φάση του δεύτερου γκολ της Σεβίλης όπου χάνει τον Νεγκρέδο. Αλλά από κάποιον που δεν είναι στόπερ θα ήταν παράλογο να ζητάμε περισσότερα.

"Μίλησε" και ο Τίτο. Που πάλι ρίσκαρε αδειάζοντας την άμυνα και πάλι δικαιώθηκε. Που επέμεινε τόσο πολύ στον Σεσκ και σήμερα έδειξε πως τον κερδίζει. 

"Μίλησε" το μέταλο του νικητή που είχε η ομάδα του Πεπ με εξαίρεση την περσινή χρονιά και που φαίνεται πως το "ξέθαψε" και πάλι ο Τίτο.

Τα μέτρια παιχνίδια κάποτε θα σταματήσουν, είναι σίγουρο. Και όταν έρθει η μαγεία και το θέαμα όλοι θα έχουμε ξεχάσει πως κατακτήθηκαν αυτοί οι πρώτοι 18 βαθμοί. Και θα είναι πολύ άδικο!