Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Καραμέλες Με Γεύση Βαλντές [Barça vs Granada 2-0]

Του Νίκου Περπερίδη
Με άγχος, δύσκολα, με το ζόρι, όπως και να το πείτε δεν θα έχετε άδικο, ωστόσο το γεγονός παραμένει. Η Μπάρσα ξεπέρασε το εμπόδιο της Γρανάδα και αύξησε τις πιθανότητες της, να υποδεχτεί την Ρεάλ Μαδρίτης σε δύο εβδομάδες (μετά το ταξίδι στην Σεβίλλη) με μια σεβαστή βαθμολογική διαφορά.


Σε έναν μαραθώνιο, όπως είναι το πρωτάθλημα της Primera, είναι φυσιoλογικό να υπάρξουν και βραδιές, που η λάμψη θα απουσιάζει. Ενστερνίζομαι την ανησυχία και τον προβληματισμό του κόσμου, που βλέπει να λείπουν από την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας, στοιχεία στα οποία μας είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια, έχουμε όμως πρόσφατα τονίσει, (και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω) ότι ο αρχιστράτηγος έχει αλλάξει και θα χρειαστεί κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, για την προσαρμογή όλων, στα νέα δεδομένα. Φυσικά, η αναφορά στα κακώς κείμενα, είναι απαραίτητη, υπολογίζοντας όμως και την προαναφερθείσα, σημαντική, παράμετρο.

Όσον αφορά τους τραυματισμούς, εδώ πια και τα ευχολόγια κοντεύουν να στερέψουν, μετά και τον χθεσινό μυϊκό τραυματισμό του (ευάλωτου πάντως έτσι κι αλλιώς, παρά το καλοκαιρινό πρόγραμμα ενδυνάμωσης που ακολούθησε) Αντριάνο, ενός ακόμη παίκτη της άμυνας. Να δούμε πότε (και αν) θα τελειώσει αυτή η…κολώνια, που πλέον, δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι κρατάει χρόνια.

Για το «θέμα» Βίγια - Μέσι, το μόνο που έχω να πω, είναι ότι η υπερβολή έχει χτυπήσει κόκκινο. Από πότε δηλαδή, οι παίκτες δεν έχουν το δικαίωμα να εκνευρίζονται (στα μέτρα του φυσιολογικού), κατά την διάρκεια ενός αγώνα?  Ποιος  από εμάς, στον χώρο εργασίας του, δεν έχει τσαντιστεί, δεν έχει διαφωνήσει, ακόμη και έντονα, με συναδέλφους και συνεργάτες? Δεν θυμάμαι άλλωστε τον Μέσι, να έχει απαιτήσει την «αγιοποίηση» του. Ο κόσμος μπορεί να το επιχείρησε, ο ίδιος ποτέ. Παραμένει άνθρωπος, με αδυναμίες και ελαττώματα, όπως όλοι.

Τέλος, η χθεσινή νίκη, αποτέλεσε μία ακόμη απάντηση, που ήρθε να προστεθεί στις εκατοντάδες, που μέχρι στιγμής έχει δώσει ο Βίκτωρ Βαλντές με τις εμφανίσεις του, όλα αυτά τα χρόνια που υπερασπίζεται την καταλανική εστία. Έκανε δύο καθοριστικές επεμβάσεις, μία στο πρώτο και μία στο δεύτερο ημίχρονο, εκπληκτικές και οι δύο (ειδικά αυτή του 1ου ημιχρόνου) επιτρέποντας στον Τσάβι, να ξεσηκώσει το Κάμπ Νόου, με το πανέμορφο γκολ που πέτυχε, 5 λεπτά πριν την λήξη του αγώνα, (αλήθεια, και τι δεν θα ‘δινα, για να δω την έκφραση του Μουρίνιο την στιγμή της επίτευξης του τέρματος). Μοίρασε καραμέλες χθες ο Βίκτωρ, σε όλους εκείνους που επιμένουν να πιπιλίζουν, ότι δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, για να υπερασπίζεται το μηδέν, στην άμυνα της Μπάρσα. Δεν ήταν η πρώτη φορά, ούτε φυσικά είναι και η τελευταία. Ξεχνούν κάποιοι, τις αντίστοιχες (και περισσότερες) γκέλες, στις οποίες υποπίπτουν, όλοι οι (σύμφωνα με τους ίδιους ανθρώπους) θεωρητικά καλύτεροι τερματοφύλακες, στην Ευρώπη. Ας είναι. Ο Βαλντές, έχει πολλές…καραμέλες ακόμη στο σακούλι του και θα συνεχίσει να τις μοιράζει απλόχερα.


Δεν υπάρχουν σχόλια: