Η μπάλα δεν είναι καλό θέατρο. Δεν είναι όλα μέσα εκεί προετοιμασμένα σε πρόβα, καλοπαιγμένα από ικανούς ηθοποιούς, σκηνοθετημένα από προικισμένο σκηνοθέτη, ειδωμένα από ευγενικό κοινό. Στο θέατρο δεν υπάρχει αντίπαλος, ατυχία, νεύρα, κακή μέρα, κακός διαιτητής, κακοί οπαδοί. Στο καλό θέατρο όλα στη σκηνή βγαίνουν όπως έχουν προβλεφθεί. Μόνο αν καμιά φορά έχουμε διακοπή ρεύματος μπορεί κάτι να ταράξει τα ήρεμα νερά της καλής παράστασης.
Τα τελευταία χρόνια η Μπάρσα δίνει θεατρικές παραστάσεις παίζοντας μπάλα έχοντας ανάγει σε τέχνη το ποδόσφαιρο. Αυτό δεν σημαίνει πως η ομάδα έγινε θίασος ούτε πως το ποδόσφαιρο έγινε θέατρο. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν μπάλα γιατί βλέπουν τη Μπάρσα. Ισως πριν να μην έβλεπαν μπάλα, να μην γνωρίζουν καλά το παιχνίδι. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα βλέπουν σκηνές που θυμίζουν αλάνες και όχι το Μπρόντγουεϊ. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται καθημερινά με την ιδιωτική ζωή των παικτών, όπως ασχολούνται με την ιδιωτική ζωή των τραγουδιστών και των ηθοποιών. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν φέρει το κοινό μέσα στο σπίτι των ποδοσφαιριστών, στην καφετέρια που πίνουν καφέ, την παραλία που κάνουν μπάνιο, ακόμα και την κρεβατοκάμαρά τους. Οι ποδοσφαιριστές έχουν γίνει μέλη της σόου μπιζ, παίζουν σε διαφημίσεις, φοράνε σικάτα ρούχα, τραγουδάνε και χορεύουν. Κάποιοι τα επιδιώκουν όλ αυτά, κάποιοι άλλοι όχι. Οπως και να χει, η έμφαση σε οποιεσδήποτε εξωγηπεδικές δραστηριότητες των παικτών, ξεθωριάζει από πάνω τους την ταμπέλα του ποδοσφαιριστή και αναβαθμίζει αυτή του σταρ και του καλλιτέχνη.
"Ο Λίο με φίλους του στο Ροζάριο" "Ο Βίγια φιλάει τις κόρες του" "Ο Λίο σε φιλανθρωπική εκδήλωση στην Αφρική" "Ο Νταβίντ ανάμεσα στα παιδιά του καμπ του" "Ο Λίο σουρωμένος σε μπαρ στη Σουηδία""Ο Νταβίντ με σμόκιν"
Σιγά-σιγά το ποδόσφαιρο αρχίζει να γίνεται συμπληρωματική και όχι κύρια ιδιότητα γιά τους μεγάλους. Σιγά-σιγά το κοινό παύει να είναι ποδοσφαιρικό και γίνεται θεατρικό. Πολλοί ανθρωποι γκρίνιαζαν την προηγούμενη εβδομάδα επειδή δεν ξεκίνησε ο Λίο με τη Χετάφε. Είναι λογικό! Εκατσαν να δουν μιά καλή ταινία στην τηλεόραση και απουσίαζε ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Κοριτσάκια στις εξέδρες τσίριζαν από ευτυχία όταν ο Λίο μπήκε αλλαγή, όπως παλιότερα κάποια άλλα τσίριζαν όταν έβλεπαν το Σάκη. Η ποδοσφαιρική σκέψη αρχίζει να πηγαίνει περίπατο ...
Χθες βράδυ, υπήρξαμε μάρτυρες μιάς ασυνήθιστης σκηνής. Μιάς έντασης ανάμεσα στο Μέσι και τον Βίγια. Πράγμα πρωτόγνωρο. Που δεν το έχουμε ξαναδεί. Γιατί μέχρι τώρα ξέραμε πως ο Λίο είναι το καλό παιδί. Πως ό,τι και να γίνει δεν αντιδρά ποτέ. Ειδικά εναντίον συμπαικτών του. Μέχρι τώρα ξέραμε πως οι παίκτες της Μπάρσα δίνουν "παραστάσεις", δεν παίζουν ποδόσφαιρο. Μέχρι τώρα δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε πως αυτό το συνηθισμένο "δώσε τη μπάλα καημένεεε" που φωνάζαμε μικροί στις αλάνες θα το βλέπαμε στο μεγαλύτερο γήπεδο της Ευρώπης από τον καλύτερο παίκτη στο κόσμο.
Γιατί όπως και να το κάνουμε, το ποδόσφαιρο είναι ποδόσφαιρο και δεν θα πάψει ποτέ να κουβαλάει τόνους αδρεναλίνης και να αποτυπώνει έντονα όλα τα συναισθήματα. Γι αυτό μας αρέσει άλλωστε, τουλάχιστον σε όσους άρεσε και πριν εμφανιστεί η Μπάρσα του Πεπ.
Είμαι βέβαιος πως από σήμερα θα δουλευτεί καλά μιά ακόμα σύγκριση ανάμεσα στο Μέσι και τον Κριστιάνο: "Ο Κριστιάνο δεν πανηγυρίζει τα γκολ με τη Γρανάδα" "Ο Μέσι τα χώνει στο Βίγια επειδή δεν του δίνει τη μπάλα στον αγώνα με τη Γρανάδα"
Τελικά αυτή η Γρανάδα, ξυπνά μέσα τους το ... ζώο.
Και σε ό,τι αφορά το Λίο ήταν η πρώτη φορά σε 12 χρόνια. Θα υπάρξουν και άλλες, είμαι σίγουρος. Αρκεί να μην είναι πολύ συχνές, γιατί τότε δεν θα γουρλώνουν τα μάτια μόνο οι θεατρόφιλοι αλλά και οι ποδοσφαιρόφιλοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου