Μεγάλη κουβέντα!

Το παιχνίδι στο Ριαθόρ έχει τελειώσει κι εγώ τρέμοντας απ τα νεύρα και την υπερένταση κατευθύνομαι στον υπολογιστή γιά να βρω βίντεο με τα γκολ. Στο facebook οι φίλοι "χτυπάνε" συνεχόμενα μηνύματα. Η ανακούφιση ήταν μεγάλη και όλοι είχαν την ανάγκη κάτι να πουν. Κι εγώ παράτησα την αναζήτηση του βίντεο και απευθύνθηκα σε ένα παλιό φίλο και τρελλαμένο μπαρσελονίστα και του έγραψα "Δεν είναι άμυνα αυτή ρε φίλε! Να χρειάζεσαι 5 γκολ γιά να νικήσεις αυτή την παλιομάδα και να τρως τα νύχια σου μέχρι το τέλος; Οχι έναν αμυντικό. 4 θέλουμε! 4!"

Κι εκείνος ψύχραιμα με αποστόμωσε λέγοντάς μου τη μεγαλύτερη αλήθεια γιά την φετινή μας πληγή:

"Ξερεις ποιο ειναι το προβλημα στην άμυνα.; Να στο πω εγω που κλώτσησα και 20 χρονια το τοπι Κανεις δεν αισθάνεται ότι πρέπει να παιξει άμυνα..Ολοι θεωρούν ότι κάνουν πάρεργο..Αγγαρία! Αυτό φταίει. Πίστεψέ με!"

Δεν λέω πως ο Γιάννης με έπεισε τελείως με αυτό που είπε. Η γνώμη μου είναι πως δεν μπορείς να βγάλεις τη χρονιά με 5 στόπερ εκ των οποίων τα δύο δεν είναι στόπερ, τα άλλα δύο τραυματίζονται συνέχεια και το τελευταίο (Μπαρτρά) δεν το εμπιστεύεται ο προπονητής. Ούτε είναι λύση να "βαφτίζεις" στόπερ τον Αντριάνο, έστω κι αν μέχρι το Γενάρη θα υποχρεωθείς να το ξανακάνεις.

Ομως ο Γιάννης ο φίλος μου, έθεσε μιά άλλη παράμετρο πολύ σημαντική. Αυτή της φιλοσοφίας με την οποία η ομάδα αμύνεται. Κανείς σ αυτή την ομάδα δεν θεωρεί πως η άμυνα είναι η κύρια δουλειά του. Ούτε καν ο Βαλντές ο οποίος πιό πολύ πρέπει να εξασκείται στις διαγώνες μπαλιές ακριβείας προς το κέντρο παρά στις εκτελέσεις φάουλ. Ολοι πιστεύουν πως πρέπει να παίξουν ΚΑΙ άμυνα επειδή μετά θα πάρουν τη μπάλα και θα κάνουν το "κομμάτι" τους στην επίθεση. Είναι κακό να παγιδεύεσαι στην ίδια τη φιλοσοφία σου και να την τεντώνεις φτάνοντάς την στα άκρα. Βεβαίως και όλοι θέλουμε να βλέπουμε την ομάδα να επιτίθεται και να προσπαθεί πάντα γιά το γκολ. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως όποιος περνάει τη σέντρα θα πρέπει να μας κάνει φάση και γκολ. Αυτό το κακό πρέπει να σταματήσει. Στατιστικά οι φορές που η άμυνά μας απομακρύνει σωστά τον κίνδυνο σε σχέση με ό,τι άλλο κακό κάνει (ανύπαρκτη αντίδραση στις σέντρες, αποστάσεις από αντίπαλους επιθετικούς, κακές απομακρύνσεις, φαιδρά λάθη τερματοφύλακα, χαλαρή πίεση στο κέντρο) είναι πολύ λίγες σε όλα τα μέχρι τώρα παιχνίδια με εξαίρεση ίσως τον αγώνα με την Χετάφε.

Ο Τίτο έχει πολύ δουλειά να κάνει σ αυτό τον τομέα. Και ίσως σήμερα έπρεπε να την πατήσουμε γιά να αποδείξει στους παίκτες του εμπράκτως πως το καλαμπαλίκι στην άμυνα κοστίζει και πως σε έναν αγώνα στον οποίο ο Μέσι έκανε χατ τρικ και ο Σεσκ έβγαλε 3 ασίστ χρειάστηκε να ακούσουμε το τελικό σφύριγμα γιά να ξαφυσήξουμε ανακουφισμένοι και να πάρουμε τους 3 βαθμούς

Και αν στο πρωτάθλημα αυτό μπορεί στο τέλος να μην μας κοστίσει, φανταστείτε να παίξουμε με αυτά τα χάλια νοκ-άουτ αγώνες Champions League. Και τότε δεν θα είναι σωστό να καταριόμαστε τα ταμπούρια των αντιπάλων μας. Οταν σε δύο επιθέσεις τους θα μας βάζουν ... τρία γκολ ...