Του Νίκου Κιτσιγιάννη
Το ματς με την Ντεπορτίβο το φοβόμουν όλη την εβδομάδα, όχι τόσο για την ποιότητα των γηπεδούχων, όσο για τις πολλές απουσίες στην άμυνα της Μπάρσα. Οι Καταλανοί αγωνίστηκαν έχοντας ως στόπερ ουσιαστικά δύο αμυντικά χαφ, χωρίς τον βασικό δεξιό τους μπακ και με τους παίκτες των υπόλοιπων γραμμών καταπονημένους από τους αγώνες που έδωσαν τις προηγούμενες ημέρες με τα αντιπροσωπευτικά τους συγκροτήματα. Με το ξεκίνημα του αγώνα και με τα τρία, γρήγορα γκολ της Μπαρσελόνα, άρχισα να πιστεύω πως άδικα ανησυχούσα όλες αυτές τις μέρες και ο Μέσι με την παρέα του θα περνούσαν άλλο ένα εύκολο βράδυ.
Τελικά το βράδυ μόνο εύκολο δεν ήταν, καθώς οι γηπεδούχοι αντέδρασαν, μείωσαν σε 2-3 (σ. σ. ανύπαρκτο το πέναλτι με το οποίο έγινε το 1-3) και σε συνδυασμό με την αποβολή του Μασκεράνο με δεύτερη κίτρινη, το παιχνίδι έγινε από το πουθενά... ντέρμπι! Κάπου εκεί ανέλαβε δράση ο Μέσι. Ο Αργεντινός πήρε για ακόμη μια φορά την κατάσταση στα χέρια του, κάνοντας αρχικά το 2-4 και εν συνεχεία το 3-5, ωστόσο η άμυνα της Μπάρσα τον... κρέμασε. Η Λα Κορούνια απάντησε άμεσα στο τελευταίο του τέρμα, έφτασε πάλι σε απόσταση ενός γκολ και στο τέλος πήγε να μας κάνει... καρδιακούς!
Τελικά η Μπαρσελόνα πήρε τη νίκη, που θεωρώ πως είναι πολύ σημαντική. Τόσο από βαθμολογικής άποψης όσο και από ψυχολογικής. Το ματς πέρασε, η διαφορά με τη Ρεάλ παρέμεινε στους 8 πόντους, ωστόσο υπάρχουν κάποια πράγματα που είδαμε τα οποία πρέπει να μας προβληματίσουν. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως στα μετόπισθεν υπάρχει πρόβλημα. Χωρίς Πικέ-Πουγιόλ η ομάδα είναι "γυμνή" πίσω και μπορεί να μην το πλήρωσε αυτό απέναντι στη Λα Κορούνια, αλλά κάποια στιγμή θα το πληρώσει. Δεν γίνεται κάθε φορά να χρειάζεται να βάλεις... πέντε γκολ για να πάρεις τη νίκη. Ίσως ο Αντριάνο να μπορούσε να προσφέρει (και) εκεί, καθώς αν και υστερεί στο ψηλό παιχνίδι είναι πολύ γρήγορος και ξέρει να "διαβάζει" το παιχνίδι.
Το θέμα άμυνα φαίνεται πως θα μας απασχολήσει αρκετά φέτος, αλλά επειδή δεν είναι και τόσο... ευχάριστο, καλύτερα να ασχοληθούμε με μια άλλη γραμμή ή πιο σωστά ένα πρόσωπο που είναι... όλη η γραμμή μόνος του! Με τα όσα μας έχει δείξει μέχρι στιγμής ο Μέσι, νομίζω πως έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως η φετινή χρονιά θα είναι καλύτερη και από την περυσινή του, που έσπασε τα... κοντέρ στο σκοράρισμα. Ο Αργεντινός είναι "σεληνιασμένος", το ένα του γκολ είναι πιο ωραίο από τ' άλλο και δείχνει πραγματικά... ασταμάτητος! Με το χατ-τρικ κόντρα στη Ντεπορτίβο, έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Μπάρσα που πετυχαίνει κάτι τέτοιο 15 φορές στο πρωτάθλημα και παράλληλα ο δεύτερος μετά τον Θέσαρ που σημειώνει 11 γκολ στους πρώτους 8 αγώνες.
Μια επίθεση μόνος του ήταν και στο "Ριαθόρ" και να δούμε που θα σταματήσει φέτος. Μοιάζει να έχει πάρει προσωπικά την υπόθεση τίτλος και να έχει... σκυλιάσει μετά την περυσινή απώλεια του πρωταθλήματος. Το 5ο γκολ της Μπάρσα και το πείσμα που δείχνει, παρά τις κλωτσιές που τρώει από τους αντιπάλους, τα λέει όλα. Τεράστιος, μοναδικός, απίστευτος. Ίσως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, που το μόνο που του λείπει για να καθιερωθεί ως τέτοιος στη συνείδηση ακόμα και των πιο... δύσπιστων, είναι ένα Μουντιάλ με την Εθνική του. Σε συλλογικό επίπεδο και με αυτά που έχει κάνει και κερδίσει, δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Ούτε καν το είδωλό του...
ΥΓ: Ο προβληματισμός για την άμυνα δεν αφορά μόνο τους 3 ή τους 4 που θα βρίσκονται πίσω, αλλά και τον τερματοφύλακα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου