Το Γλυκόπικρο clásico [ Barça vs R.Madrid 2-2]

του Νίκου Περπερίδη

Το 3^ο  clásico για την φετινή αγωνιστική περίοδο, μας άφησε χρόνους και αφού παρακολούθησα σήμερα τον απόηχο του, μέσα από αρθρογραφία και δηλώσεις των πρωταγωνιστών, θα τολμήσω να γράψω, ως άλλος γευσιγνώστης, τι με πίκρανε και τι με γλύκανε, από την χθεσινή βραδιά στο Κάμπ Νόου.

ΓΛΥΚΙΑ η γεύση που άφησε σε κάθε ποδοσφαιρόφιλο, το θέαμα που προσέφεραν οι δύο ομάδες. Εναλλαγές στο σκορ, εναλλαγή συναισθημάτων, μεγάλο διάστημα καθαρού αγώνα, χωρίς πολλές διακοπές, σπουδαίες παραστάσεις από τα μεγάλα αστέρια (Μέσι – Κριστιάνο) και των δύο ομάδων. Χόρτασε το μάτι μας, αν μη τι άλλο.

ΠΙΚΡΗ διαπίστωση, η δυστυχώς, μόνο κατ’ ευφημισμό ελευθερία λόγου και έκφρασης των ΜΜΕ. Το Κάμπ Νόου χθες πλημμύρισε από χιλιάδες esteladas, δυστυχώς όμως ο τηλεοπτικός δέκτης, δεν μας άφησε να τις δούμε, σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα. Ας είναι καλά τα φωτορεπορτάζ, που μας έδωσαν την πραγματική εικόνα. Τολμώ να πω, ότι ο μεγαλύτερος αθλητικός οργανισμός της Καταλονίας, δηλαδή η Μπάρσα, έδειξε χθες, μέσα από τις αντιδράσεις των φιλάθλων της, ότι είναι ξεκάθαρος συμπαραστάτης στην ιδέα της ανεξαρτησίας, όσο και αν αυτό, δεν βολεύει κάποιους, παροικούντες την Βαρκελώνη, που επιθυμούν ουδετερότητα. 

ΓΛΥΚΙΑ έκπληξη, οι δηλώσεις του Τίτο, που δεν δίστασε με καυστικό χιούμορ, να απαντήσει στις δηλώσεις γκρίνιας (κυρίως) του Πέπε, αλλά και του Μουρίνιο, περί διαιτησίας. Όταν ανέλαβε το τιμόνι της ομάδας, πολλοί αμφέβαλλαν για τον τρόπο που θα κατάφερνε να χειριστεί τα ΜΜΕ. Φαίνεται λοιπόν, ότι δεν στερείται ούτε τόλμης, ούτε ευστροφίας και όποτε χρειάζεται, «σφάζει με το βαμβάκι».

ΠΙΚΡΗ παραδοχή: Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, είναι ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Μέχρι και πριν έναν χρόνο και κάτι, δεν σταύρωνε γκολ απέναντι στην Μπάρσα, ούτε με αίτηση. Πλέον, μετράει 5 σερί αγώνες στους οποίους έχει σκοράρει μέσα στο Κάμπ Νόου. Όσοι λοιπόν λέγανε (ήμουν και εγώ ένας από αυτούς) πως δεν έχει «καρδιά», θα πρέπει να αναθεωρήσουν, ειδάλλως κινδυνεύουν να στρουθοκαμηλίσουν. Θα μου πείτε γιατί την χαρακτηρίζω πικρή παραδοχή? Επειδή, δεν το κρύβω, ότι ο χαρακτήρας του, είναι πολύ μακριά από την δική μου τουλάχιστον, αισθητική.

ΓΛΥΚΟ συμπέρασμα: Ο Μέσι το καλοκαίρι που μας πέρασε, προπονήθηκε σαν σκύλος. Δεν εξηγείται διαφορετικά, η εκπληκτική μεταμόρφωση του, στον τρόπο που εκτελεί και πετυχαίνει γκολ από εκτελέσεις φάουλ. Άλλο ένα όπλο προστέθηκε στο, ούτως ή άλλως, πανίσχυρο οπλοστάσιο του. Τι θα δούμε ακόμη από αυτό το παιδί? Ο θεός μόνο να τον έχει καλά.

ΠΙΚΡΗ διαπίστωση, νούμερο 2: Το κακό με τις θλάσεις στην Μπάρσα, έχει παραγίνει. Μιλάμε για μια κατάσταση τουλάχιστον διετίας, όπου δεν λέμε να σηκώσουμε κεφάλι, από παρόμοιους τραυματισμούς. Επιτέλους κάτι πρέπει να γίνει. Κάποια πράγματα είναι στο πρόγραμμα, αλλά όταν οι εξαιρέσεις γίνονται πρόγραμμα, επιβάλλεται να υπάρξει ενδελεχής διερεύνηση. Το ιατρικό επιτελείο της Μπάρσα, απαρτίζεται από τους καλύτερους στο είδος τους, στην περιοχή της Καταλονίας. Δεν το λέω εγώ, αλλά ο Dimos El Grec, που ζει στην Βαρκελώνη και είναι και γιατρός. Οπότε οι δικαιολογίες, γίνονται ακόμη λιγότερες.

ΓΛΥΚΙΑ περηφάνια. Ναι περηφάνια, για τον τρόπο που συμπεριφέρονται και αντιμετωπίζουν τις καθημερινές προκλήσεις στον σύλλογο, οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην ομάδα. Αν έλεγε κάποιος στον φουκαρά τον Αντριάνο, ότι θα αγωνιζόταν σε κλάσικο ως κεντρικός αμυντικός, το πιθανότερο είναι ότι θα τον περνούσε για τρελό. Του το είπε όμως ο προπονητής του και ο Βραζιλιάνος, όχι μόνο έπαιξε, αλλά βάσει των συνθηκών, διέπρεψε κιόλας. Βάλτε στην εξίσωση και τις εκ νέου, δηλώσεις θαυμασμού του Ματσεράνο, για τον Μπουσκέτς (παίκτη που αγωνίζεται στην ίδια θέση με αυτόν) και έχετε έτσι ένα απτό παράδειγμα, ενός από τους λόγους, που η ομάδα αυτή διαπρέπει τα τελευταία χρόνια.

ΠΙΚΡΗ απορία: Τι γίνεται με τον Βίγια? Εύχομαι όλα να είναι καλά, ωστόσο ο τρόπος που ο Νταβίντ δεν πανηγύρισε το (νικητήριο μάλιστα) γκολ που πέτυχε πριν μια εβδομάδα στο Σάντσες Πιθχουάν, καθώς και η μη χρησιμοποίηση του, χθες το βράδυ, δημιουργούν απορίες, που ελπίζω να είναι απλά, υπερβολική ανησυχία εκ μέρους μας και τίποτα περισσότερο.

Θα μπορούσα να συνεχίσω και με άλλες γλυκόπικρες διαπιστώσεις, αλλά θα το κλείσω εδώ. Σε τελική ανάλυση, η διαφορά με την Ρεάλ Μαδρίτης παρέμεινε στους 8 βαθμούς, ένα καλό μαξιλάρι ασφαλείας, όχι όμως προς την εξασφάλιση του τίτλου, αλλά για την εξασφάλιση χρόνου, στον οποίο η Μπάρσα θα πρέπει να δουλέψει σκληρά, ώστε να βάλει νέες σπαζοκεφαλιές στους κύριους ανταγωνιστές της, οι οποίοι φαίνεται ότι έχουν βρει τρόπους, ώστε να βραχυκυκλώνουν την μηχανή που έφτιαξε ο Πεπ και την οποία καλείται τώρα να «λουστράρει» ξανά, ο Τίτο Βιλανόβα, για να αποφευχθούν μελλοντικές δυσάρεστες εκπλήξεις.