Πώς θα παίζει η Μπάρσα του Τίτο?

Του Marti Perarnau

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πώς θα είναι η Μπάρσα του Τίτο. Για την ακρίβεια, ούτε όνομα που λέει ο λόγος δεν έχει ακόμα, αν και για κάτι τέτοιο υπάρχει πολύς χρόνος: Η “Pep Team” ονομάστηκε έτσι αφότου είχαν περάσει αρκετοί μήνες από την εμφάνισή της. Δεν ξέρουμε ακόμα τι εικόνα θα παρουσιάσει η νέα και συνάμα παλιά και τόσο γνώριμη Μπάρσα. Με τους διεθνείς ακόμα να λείπουν, να μην υπάρχει όπως είναι λογικό τέτοιον καιρό, ρυθμός και με το θέμα των μεταγραφών ακόμα ανοιχτό, δεν μπορεί να πει με σιγουριά κανείς τίποτα. Όλοι πιθανολογούμε ότι θα κινηθεί στα ίδια μονοπάτια, ότι θα μας αφήνει την ίδια αίσθηση. Ας δούμε… Όταν η ομάδα θα είναι πλήρης και τα όργανα θα έχουν ξεκινήσει για τα καλά, τότε θα μπορούμε να δώσουμε μια σαφή απάντηση στο ερώτημα: Πώς θα είναι άραγε το παιχνίδι αυτής της Μπαρσελόνα?

Πώς θα παίζει η ομάδα του Τίτο? Θα είναι πολύ διαφορετική από την ομάδα του Πεπ? Οι περισσότεροι πιστεύουνε ότι θα είναι μια ομάδα, ας πούμε πιο κατακόρυφη και πιο συνηθισμένη στην άμυνα με 3 παίκτες όταν παρίσταται ανάγκη. Δεν ξέρω για ποιον λόγο έχουν κυριαρχήσει οι δύο αυτές πεποιθήσεις. Ο Τίτο δεν έχει πει τίποτε επί του προκειμένου, περισσότερο από το ότι θα χρησιμοποιούνται όλα τα συστήματα τακτικής που θεωρούνται χρήσιμα και αποτελεσματικά, ανάλογα με την περίσταση. Εντέλει, Κυριακή κοντή γιορτή. Πιο σχετικό μου φαίνεται αυτό το περί πιο κατακόρυφης ομάδας. Η Μπάρσα του Πεπ, ήταν ένα δημιούργημα που ερμήνευε με πολύ ορθόδοξο τρόπο το στιλ που ήθελε ο προπονητής της μέσα στο γήπεδο, απαιτώντας την απόλυτη συλλογική προσπάθεια μέχρι να φτάσει στην αντίπαλη περιοχή, όπου οι παίκτες κινούνταν με τρόπο οριζόντιο για ν’ αποσυντονίσουν την αντίπαλη άμυνα.

Ένα από τα αποτελέσματα αυτού του στιλ, ήταν ότι δεν αναπτύσσονταν πολύ έως λίγο, οι αντεπιθέσεις. Εκτός βέβαια όταν ο Μέσι έπαιρνε την υπόθεση πάνω του. Τι θα κάνει λοιπόν ο Τίτο? Τίποτα δεν είναι αδύνατον, αλλά και τίποτα δεν είναι εύκολο. Μέχρι σήμερα, η Μπάρσα ήταν ο μεγάλος ο απόλυτος θιασώτης του απόλυτου επιθετικού ποδοσφαίρου. Όλοι έβγαιναν στην επίθεση και όλοι φρόντιζαν για την επίθεση. Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι και πολλές οπτικές για να δεις την ίδια κατάσταση. Η Μπάρσα του Τίτο θα μπορούσε για παράδειγμα να παίξει την ίδια ποδοσφαιρική μουσική χρησιμοποιώντας κάπως διαφορετικά τα όργανά της. Και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει ούτε μετά από δύο προπονήσεις, ούτε μετά από δυο τρία φιλικά. Θέλει πολλή μα πολλή δουλειά και ανοιχτά μάτια για να επιτευχθεί αυτό χωρίς να χαθούν τα κεκτημένα.