Ο καλύτερος Μέσι στο καλύτερο παιχνίδι

Αναλύει το χθεσινό clasico ο Marti Perarnau

1.Λέγαμε κάποιες μέρες πριν ότι αν ο Μέσι ήταν σε καλή μέρα θα γινόταν αμέσως ο MVP του ματς αν ανακτούσε και πάλι τον καλό του εαυτό. Κι έτσι κι έγινε.

2.Σίγουρα μέχρι το 30’ δεν είχε κάποια ιδιαίτερη συνεισφορά στο παιχνίδι. Είχε όπως και όλη του η ομάδα αποσυντονιστεί από την πίεση των Μαδριλένων. Ο Τίτο το λέει καλύτερα από όλους: «Ο Λίο προσπαθεί να κινηθεί στους χώρους εκείνους που μπορεί να πάρει την μπάλα. Και πλέον δεν τον αφήνουν να την παίρνει τόσο ψηλά. Αυτό τον κάνει να πρέπει να παρασέρνει κοντά του τους αμυντικούς και να δημιουργεί περισσότερους χώρους. Είναι ένας πολύ έξυπνος παίκτης, εκτός των άλλων».

3.Ο Μέσι λοιπόν προσπαθεί να κοντρολάρει και να ελέγξει το παιχνίδι και να μην κάνει λάθη. Ο Πέπε όμως δεν τον αφήνει να είναι καθοριστικός: όντας το τελευταίο εμπόδιο πριν από την καθοριστική πάσα και αποτρέποντάς τον και να πάρει μπαλιά που του έστειλε ο Πέδρο στη μικρή περιοχή.

4.Κι όμως παραδόξως, είναι ο Πορτογάλος που ουσιαστικά χαρίζει το πρώτο γκολ. Γιατί αν κάποιος αφήσει τον Μέσι να πάρει τη μπάλα στην περιοχή, είναι σαν να χαρίζει γκολ. Και όταν σκόραρε ο Μέσι, η Μπάρσα άρχισε να παίρνει τα πάνω της.

5.Μέχρι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ο Λίο δείχνει πόσο ομαδικός είναι. Διαλέγει σωστά και συνετά πότε θα πρέπει να επιταχύνει και πότε να επιβραδύνει τον ρυθμό. Ο Πέπε είναι πάντα στο κατόπι του…

6.Το δεύτερο ημίχρονο έχει ξεκινήσει και μια ενέργεια του ίδιου του Λίο εξηγεί από μόνη της όλες τις τακτικές προφυλάξεις που έχει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, λάβει ο Μουρίνιο σε παιχνίδια με την Μπάρσα από τότε που ανέλαβε την Ρεάλ.

7.Είναι αυτό που τρομάζει και τον Πορτογάλο και οποιονδήποτε: το να έχει χώρους ο Λίο να κινηθεί. Με σλάλομ από την δεξιά πλευρά όπως περίπου χρόνια πίσω κόντρα στην Χετάφε και ξεπερνώντας όσους βρέθηκαν στον δρόμο του, βγάζει ασίστ στον Σεσκ. Ο Αρμπελόα όμως σώζει τελικά την Ρεάλ.

8.Κι αν δεν είναι από ατομική ενέργεια, μπορεί να είναι από απευθείας χτύπημα φάουλ. Η γκολάρα που έβαλε στον Κασίγιας αποδεικνύει ότι είναι σπεσιαλίστας και σε αυτόν τον τομέας. Ο Τίτο τα λέει και πάλι με απόλυτη γλαφυρότητα: «Συνεχίζει να είναι σαν έφηβος. Δεν ξέρουμε ποια είναι τα όριά του. Πρέπει να δείτε πώς προπονείται, το πάθος και την επιθυμία που έχει για να γίνεται κάθε μέρα καλύτερος».

9.Και λίγα λεπτά αργότερα, ο Λίο και η Μπάρσα βρίσκουν τον καλύτερό τους εαυτό. Και ο Αργεντινός είναι έτοιμος και πάλι να σκοράρει ύστερα από μια υπέροχη ατομική ενέργεια. Μπορεί μετά να μην έκανε κάποια μεγάλη ευκαιρία, αλλά η παρουσία του και η συμβολή του στο ομαδικό παιχνίδι με τις ασίστ του, μας έκαναν όλους να ευχηθούμε ο Αλέξις να είναι μπει νωρίτερα στο γήπεδο.

10.Τέλος του παιχνιδιού, δίκαιο αποτέλεσμα και ένας Μέσι που έφερα στα ίσια του ένα ματς που έτεινε να γείρει υπέρ του αντιπάλου. Και έρχονται μετά οι συγκρίσεις, κάτι τόσο άσχημο σ’ ένα συλλογικό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο. Αν κάποιος θέλει να κάνει συγκρίσεις λογικές για αυτόν τον τύπο, θα πρέπει να τις κάνει χρησιμοποιώντας την γλώσσα του παιχνιδιού: «Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχε περίπου την ίδια ευστοχία με τον Μέσι» ή «ο Οζίλ έκανε τις ίδιες ευκαιρίες με τον Μέσι». Γιατί τώρα που δείχνει ότι έγινε και πάλι αυτός που είναι, δεν υπάρχει κανένας πουθενά που να μπορεί νε τον φτάσει.